Samenvatting
- Lithium wordt gebruikt bij de behandeling en profylaxe van de bipolaire stoornis en de unipolaire depressie.
- Een erkende bijwerking is renale diabetes insipidus met als gevolg polyurie en polydipsie.
- Al decennialang wordt bediscussieerd of langdurig gebruik van lithium leidt tot een langzaam progressieve nierinsufficiëntie.
- Volgens de literatuur ontstaat bij ongeveer 20 van de patiënten die langdurig lithium gebruiken enige achteruitgang van nierfunctie. Waarschijnlijk ontwikkelt zich bij een minderheid een progressieve nierinsufficiëntie, maar beschrijvingen van patiënten die door langdurig gebruik van lithium afhankelijk werden van dialyse verschijnen steeds meer.
- Bij patiënten met een progressieve nierfunctiestoornis moet op enig moment worden overwogen het gebruik van lithium te staken. Beperkte literatuurgegevens suggereren dat dit het geval is bij een serumcreatinineconcentratie van rond 200 μmol/l of een creatinineklaring van ongeveer 40 ml/min.
- Ook de relatief grote groep patiënten die slechts een geringe, niet-progressieve nierfunctiestoornis krijgt en dus doorgaat met het gebruik van lithium verdient aandacht.
- Volgens recente literatuur is het hebben van een nierfunctiestoornis een separate risicofactor voor het ontstaan van cardiovasculaire aandoeningen. Adequate behandeling van hypertensie, dyslipidemie en mogelijk ook proteïnurie kan voor deze groep patiënten van groot belang zijn.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:1715-8
Reacties