Celbiologie in medisch perspectief. X. Signaaltransductie

Klinische praktijk
W. H. Lamers
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1992;136:63-9

De reeds verschenen artikelen uit deze serie zijn gepubliceerd op bl. 1626, 1627, 1725, 1835, 1951, 2064, 2164, 2262, 2365 en 2469 van de vorige jaargang.

Een cel kan de functie van een andere cel beïnvloeden door signalen uit te zenden die door de ontvangende cel ‘begrepen’ kunnen worden: wij spreken dan van prikkeloverdracht of signaaltransductie. Deze informatieve signalen kunnen zowel elektrisch als chemisch van aard zijn. In dit hoofdstuk zal de nadruk op chemische prikkeloverdracht liggen. Chemische signalen kunnen zowel lokaal (paracrien) als op afstand, na transport via de circulatie (endocrien), actief zijn. Overdracht van chemische signalen van de ene cel naar de andere vindt plaats door binding van signaalmoleculen (liganden) aan specifieke receptormoleculen. Door binding van de ligand wordt de receptor geactiveerd, waarna signaaloverdracht kan plaatshebben. Polaire liganden, zoals peptidehormonen, kunnen de celmembraan niet passeren en werken via binding aan receptoren in de celmembraan. Deze binding leidt tot…

Auteursinformatie

Academisch Medisch Centrum, Vakgroep Anatomie en Embryologie, Meibergdreef 15, 1105 AZ Amsterdam.

Prof. dr.W.H.Lamers.

Contact prof.dr.J.James

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties