Samenvatting
Fluoxetine (Prozac) en fluvoxamine (Fevarin) zijn antidepressiva die de heropname van serotonine (5-hydroxytryptamine) remmen, en verschillen van de tricyclische antidepressiva. Doordat deze geneesmiddelen ook de opname van serotonine door trombocyten beïnvloeden, zouden ze wellicht onder bepaalde omstandigheden de functie van trombocyten kunnen veranderen. Er worden 4 patiënten beschreven die tijdens behandeling met fluoxetine of fluvoxamine verschijnselen vertoonden van een toegenomen bloedingsneiging.
Artikelinformatie
Aanvaard op
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1993;137:259-61
Vakgebied
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG
Bloedingsrisico bij gebruik van fluoxetine (Prozac) offkuvoxamine (Fevarin)
Groningen, februari 1993,
Bij 3 vrouwelijke patiënten heb ik sinds eind 1990 dezelfde verschijnselen waargenomen als door collega Ottervanger et al. zijn beschreven (1993;259-61). Eén patiënte had gedurende een halfjaar fluvoxamine 100 mg per dag gebruikt, de beide andere fluoxetine 20 mg per dag. Bij de eerste patiënte waren de blauwe plekken zó plotseling ontstaan en zó uitgebreid, dat ik met spoed een internistisch en hematologisch onderzoek heb aangevraagd. Alle waarden waren ruim binnen normale grenzen.
Omdat de betreffende patiënte wegens ernstige fobische klachten de medicatie beslist niet kon missen, heb ik mij afgevraagd welke andere oorzaak aan de hematomen ten grondslag zou kunnen liggen, zodat ik de verschijnselen rationeel zou kunnen bestrijden. Het lag voor de hand te denken aan een toegenomen fragiliteit van de capillairen, waardoor bij lichte druk al een beschadiging kon optreden. Met in de herinnering mijn oude wetenschap uit de collegebanken, alsmede de verhalen over de scheurbuik bij onze vroegere Oostindiëvaarders, besloot ik mijn patiënte een extra dosis vitamine C voor te schrijven, en wel 1000 mg per dag, onder handhaving van de fluvoxamine-toediening. Binnen enkele dagen verdwenen de blauwe plekken; ze zijn nu reeds 2 jaar niet meer teruggekomen.
Bij de beide andere patiënten heb ik direct bij het eerste optreden van de blauwe plekken eveneens 1 g vitamine C dd voorgeschreven, en ook bij hen zijn de blauwe plekken verdwenen en niet teruggekeerd bij voortgezet gebruik van fluoxetine.
Het lijkt mij de moeite waard om te onderzoeken of er een verband bestaat tussen het gebruik van deze serotonine-opnameremmers en een absoluut of relatief tekort aan vitamine C, maar tot die tijd denk ik dat veel patiënten meer gebaat zijn bij de genoemde behandeling dan bij stopzetting van de antidepressieve medicatie.