Bij de 100e verjaardag van de ziekte van Alzheimer

- In November 1906, the German neurologist Alois Alzheimer presented a lecture to his colleagues regarding a 55-year-old patient with dementia who was found to have aggregated protein deposits (senile plaques) and abnormal neurofibrils in the cerebral cortex. Alzheimer was born in 1864 in Bavaria. After he became financially independent through marriage, he could devote himself to neuropathological research. At the end of the 19th century, it was widely believed that dementia was the inevitable consequence of arteriosclerosis. Alzheimer questioned this belief after finding no post-mortem evidence of arteriosclerotic vessel alterations in the brain of a young patient with dementia. After finding a second and third case, Alzheimer was convinced that he was on the verge of discovering a new disease. The eponym ‘Alzheimer’s disease’ was introduced in 1910 by his mentor Kraepelin.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2880-2

Samenvatting

In november 1906 hield de Duitse zenuwarts Alois Alzheimer voor collega’s een voordracht over de ziektegeschiedenis van een 55-jarige patiënte met dementie, in wier hersenschors hij klompjes met eiwitafzettingen (seniele plaques) en abnormale neurofibrillen had aangetroffen. Alzheimer werd geboren in 1864 in Beieren. Nadat hij door zijn huwelijk financieel onafhankelijk was geworden, kon hij zich ook aan neuropathologisch onderzoek wijden. Aan het eind van de 19e eeuw was men van mening dat dementie het onvermijdelijke gevolg was van aderverkalking. Alzheimer ging daaraan twijfelen toen hij in de hersenen van een jonge patiënt met dementie, na diens overlijden, geen arteriosclerotische vaatveranderingen vond. Een tweede en derde casus bevestigden hem in zijn idee dat hij een nieuwe ziekte op het spoor was. Het eponiem ‘ziekte van Alzheimer’ werd al in 1910 geïntroduceerd door zijn superieur Kraepelin.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2880-2