Inleiding
Psychogeriatrische ziektebeelden vormen een snel groeiend probleem voor degenen die belast zijn met de organisatie van de gezondheidszorg. De laatste jaren verschenen er enkele nota's en rapporten over dit vraagstuk die echter, blijkens een schrijven van de staatssecretaris van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur, te weinig informatie bieden over de mogelijkheden van diagnostiek en behandeling om als grondslag voor het beleid te dienen. Vragen hieromtrent legde de staatssecretaris daarom voor aan de Gezondheidsraad. Het antwoord is vervat in een uitvoerig rapport, dat werd samengesteld door een commissie van bij uitstek deskundige leden.1
Het rapport signaleert dat, hoewel velen zich zorgen maken over de vergrijzing, de psychogeriatrie een achtergebleven gebied is. Voor Nederland geldt dan nog in het bijzonder dat elementaire gegevens over de epidemiologie schaars en fragmentarisch zijn. Gebrek aan kennis bij hulpverleners leidt er in veel gevallen toe, dat een adequate behandeling wordt verzuimd of dat de patiënt…
Reacties