In 1986 werd een historisch onderzoek verricht naar de ontwikkeling van de gedachtengang over het cerebrovasculaire accident.1 Het lag voor de hand daarbij terug te gaan naar de tijd waarin met de toen aanwezige kennis over de anatomie van de hersenvaten de apoplexie werd beschreven.
Een autoriteit op het gebied van de hersenanatomie was Thomas Willis, die in 1664 in zijn boek Cerebri Anatome als eerste de beschrijving gaf van de anastomosen tussen de twee Aa. carotides internae (figuur) en de twee Aa. vertebrales.2 Later is dit anastomoserende systeem naar hem vernoemd, circulus Willisii. In het boek De Anima Brutorum – Over de ziel van redeloze wezens –, uitgebracht in 1672, werd de apoplexie door hem onder de loep genomen.3 Hij beschrijft dit onderwerp op een zeer levendige wijze.
Kenschets van de apoplexie
In zijn artikel ‘Apoplexia’ begint Willis met het beschrijven van de lokalisatie van de…
Artikelinformatie
Reacties