Euthanasie bij gevorderde dementie

De discussie over euthanasie bij wilsonbekwame mensen roept heftige emoties op. En dat is maar goed ook want het raakt de betrokken tot in het diepst van hun wezen. Wat steekt in de bijdrage van den Hartogh is dat hij - in heel stevige bewoordingen - beweert dat de KNMG en daarmee de beroepsgroep onjuiste standpunten inneemt. Zijn argumenten zijn meer juridisch dan ethisch. Voor het functioneren van de arts is het autonoom kunnen beslissen belangrijk. En wat Den Hartogh over het hoofd ziet is dat de mening van de patiënt over ondragelijk lijden bepaald niet in beton gegoten is. Artsen weten dat: de mening van de patiënt over het wel of niet ondragelijk het lijden kan verschuiven, afhankelijk van de omstandigheden van het moment. Artsen gaan daarom, en volkomen terecht, voorzichtig om met eerder door de patiënt geuite criteria. We proberen ons gewetensvol te richten op de concreet voorliggende situatie. Dat is wat we met de huidige professionele richtlijnen beogen. Den Hartogh zou er goed aan doen daar respect voor te tonen.