Rampspoed in de kindertijd blijkt later in het leven het risico op chronische ziektes en psychiatrische aandoeningen te vergroten. Dat kan een reden zijn om er bij patiënten expliciet naar te vragen.
Recentelijk verscheen een artikel waarin een verband wordt gelegd tussen negatieve ervaringen in de kindertijd en morbiditeit op latere leeftijd.1 Vijf epidemiologen grasduinden hiervoor in een aantal van de vele databanken die Zweden rijk is. Ze koppelden gegevens aan elkaar en legden een statistisch verband tussen het verlies van een ouder op kinderleeftijd en een groter risico om vroegtijdig te overlijden en in een lagere socio-economische klasse of de criminaliteit te belanden. Elders in het NTvG wordt dit onderzoek beknopt beschreven.
Borreltafel of spreekkamer?
Is dit een onderwerp voor de borreltafel of moet deze uitkomst in de spreekkamer aan bod komen? Naar mijn overtuiging hoort dit onderwerp thuis in de spreekkamer van elke arts. Rampspoed op kinderleeftijd leidt tot ellende die een leven lang kan aanhouden. Over de gevolgen van ingrijpende gebeurtenissen tijdens de kinderjaren wordt steeds meer duidelijk.
In 1998 stelde de Amerikaanse internist Felliti al vast dat…
Chocoladeletters waren passender geweest
De titel van het artikel (‘Commentaar’) door collega Tjalling de Vries staat terecht gemeld op de kaft van het NTvG, al had het wat mij betreft kunnen worden aangekondigd in grote ‘chocoladeletters’, want het is van groot belang. Niet alleen, uiteraard, voor de jeugd, maar ook voor de volwassen patiënten. Hoewel de impact van Adverse Childhood Experiences niet nieuw is - Felitti schreef er al meer dan twintig jaar geleden over - wordt er, denk ik, nog niet zo veel aandacht aan besteed. En gezien de huidige discussies over de zin en onzin van zgn. life style interventies, bijv. bij de bestrijding en preventie van obesitas, zou dat wel moeten.
Dus wat mij betreft geen vraagteken maar een uitroepteken in de ondertitel van het stuk! Zeker ook waar het volwassen patiënten betreft.
Henk Mulder, kinderarts n.p.