Dientamoeba fragilis en buikpijn bij kinderen

In de rubriek IN HET KORT in het nummer van 6 december jongstleden wordt een Nederlands onderzoek samengevat dat in Arch Dis Child werd gepubliceerd onder de titel “Dientamoeba fragilis and chronic abdominal pain in children: a case-control study”. Ik meen dat deze samenvatting onjuist geïnterpreteerd kan worden, met ongewenste gevolgen voor de klinische praktijk. De klinische verbetering die bij 62% van de behandelde kinderen na behandeling werd waargenomen betekent namelijk totaal niets omdat in het onderzoek niet werd vergeleken met placebo. De auteurs van het originele artikel zijn zich hier terdege van bewust.  Een van hun conclusies luidt: “This study suggests dat D. fragilis infection is not associated with chronic abdominal pain.” Deze conclusie baseren de auteurs niet alleen op de gelijke prevalentie van D. fragilis in de groep buikpijnpatiëntjes en de controlegroep (respectievelijk 43 en 50%), maar ook op het ontbreken van een correlatie tussen de klinische en microbiologische respons op behandeling. Dit laatste gegeven heeft de samenvatting niet bereikt, evenmin als een kritische opmerking over de niet placebo-gecontroleerde opzet van het onderzoek. Mijn vrees is dat de zin “Toch werd na behandeling een afname van de gastro-intestinale symptomen gezien” (onder het kopje “consequenties voor de praktijk”) tot een verdere toename van zinloos ontlastingsonderzoek en zinloze behandelingen met metronidazol of clioquinol bij deze patiëntengroep zal leiden. Dit, terwijl de inhoud van het originele artikel juist tot grote terughoudendheid oproept.

Prof A Smout, mdl-arts