Het KWF is van mening dat alternatieve behandelwijzen geen bijdrage leveren aan de genezing van de patiënt met kanker. De alternatieve weg hebben wij niet betreden en dat zullen wij ook niet doen. Wel is het zo dat de praktijk ook hier wat weerbarstiger is dan de theorie.
Het gebruik van alternatieve behandelwijzen is de afgelopen 10 jaar verdubbeld; momenteel gebruikt 30% van de patiënten één of andere dergelijke methode, waarvan 13% een alternatief dieet volgt (). De hulp- en informatielijn van het KWF verwerkt circa 2000 veelal zeer intensieve gesprekken per jaar over dit onderwerp. Driekwart van de Nederlandse bevolking is van mening dat regulier en alternatief meer zouden moeten samenwerken, zo blijkt uit onderzoek van het Nederlands Instituut voor de Publieke Opiniepeiling (NIPO).
In dit krachtenveld hebben veel Nederlandse ziekenhuizen al jaren geleden besloten alternatieve diëten te verstrekken als de patiënt daarom vraagt. Dat is natuurlijk erg onwetenschappelijk. Het heeft ook zeker statusverhogend gewerkt voor de diëten. In de ogen van Meijler zal dit kwakzalverij faciliëren. Het wordt echter toch gedaan, uit mededogen met de patiënt met kanker (1999:1542-3) en vanuit een zeker pragmatisme.1 Dit alles is begrijpelijk en valt te respecteren. Het KWF wordt bij het geven van voorlichting geconfronteerd met hetzelfde dilemma en heeft op grond van vergelijkbare overwegingen vergelijkbare keuzen gemaakt. In de ‘van tweeën één’-benadering van Meijler heeft oncologisch Nederland in feite gekozen voor diens tweede optie: zo de louter wetenschappelijke benadering van de patiënt met kanker al ooit heeft bestaan, dan is die al jaren geleden verlaten. ‘Evidence-based’ geneeskunde is zeer belangrijk, maar mag niet tot een dogma verheven worden, want dan verliest men de patiënt uit het oog.
K.W. Van de Poll
Literatuur
Dam FSAM van. Alternatieve therapie geneest kanker niet. NRC Handelsblad 3 juli 1999.
Het Koningin Wilhelmina Fonds en de Houtsmuller-therapie bij kanker
Amsterdam, juli 1999,
Het KWF is van mening dat alternatieve behandelwijzen geen bijdrage leveren aan de genezing van de patiënt met kanker. De alternatieve weg hebben wij niet betreden en dat zullen wij ook niet doen. Wel is het zo dat de praktijk ook hier wat weerbarstiger is dan de theorie.
Het gebruik van alternatieve behandelwijzen is de afgelopen 10 jaar verdubbeld; momenteel gebruikt 30% van de patiënten één of andere dergelijke methode, waarvan 13% een alternatief dieet volgt (). De hulp- en informatielijn van het KWF verwerkt circa 2000 veelal zeer intensieve gesprekken per jaar over dit onderwerp. Driekwart van de Nederlandse bevolking is van mening dat regulier en alternatief meer zouden moeten samenwerken, zo blijkt uit onderzoek van het Nederlands Instituut voor de Publieke Opiniepeiling (NIPO).
In dit krachtenveld hebben veel Nederlandse ziekenhuizen al jaren geleden besloten alternatieve diëten te verstrekken als de patiënt daarom vraagt. Dat is natuurlijk erg onwetenschappelijk. Het heeft ook zeker statusverhogend gewerkt voor de diëten. In de ogen van Meijler zal dit kwakzalverij faciliëren. Het wordt echter toch gedaan, uit mededogen met de patiënt met kanker (1999:1542-3) en vanuit een zeker pragmatisme.1 Dit alles is begrijpelijk en valt te respecteren. Het KWF wordt bij het geven van voorlichting geconfronteerd met hetzelfde dilemma en heeft op grond van vergelijkbare overwegingen vergelijkbare keuzen gemaakt. In de ‘van tweeën één’-benadering van Meijler heeft oncologisch Nederland in feite gekozen voor diens tweede optie: zo de louter wetenschappelijke benadering van de patiënt met kanker al ooit heeft bestaan, dan is die al jaren geleden verlaten. ‘Evidence-based’ geneeskunde is zeer belangrijk, maar mag niet tot een dogma verheven worden, want dan verliest men de patiënt uit het oog.
Dam FSAM van. Alternatieve therapie geneest kanker niet. NRC Handelsblad 3 juli 1999.