HIV/aids in Nederland: betere behandelingsmogelijkheden maken HIV- in plaats van aidssurveillance noodzakelijk

Amsterdam, oktober 1997,

Termorshuizen en Houweling houden een pleidooi voor HIV-surveillance in plaats van aidssurveillance . Om precies dezelfde redenen en ter bescherming van het niet-besmette deel van de bevolking, vooral van onze geroepsgroep, brak ik in 1988 een lans voor het testen op HIV bij eenieder die op welke wijze dan ook in het medisch cicuit belandde. 1 Ik werd daarna onmiddellijk ter verantwoording geroepen door Roscam Abbing die dit voorstel uiterst verwerpelijk achtte en volstrekt overbodig.2 ‘Privacy’ prevaleerde boven zinnige geneeskunde. Ik ben blij nu bijna 10 jaar later steun te krijgen vanuit het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) en te mogen constateren dat ten lange leste aids wellicht zal worden tegemoetgetreden als iedere andere infectieziekte, waarbij dus besmettingsbronnen worden gelokaliseerd en geïnfecteerde mensen (patiënten) worden geregistreerd die opgespoord en behandeld kunnen worden als zich therapeutische mogelijkheden voordoen. Durrer gebruikte soms het aforisme: ‘Modern medicine is the gentle art of rediscovery’ (D.Durrer, schriftelijke mededeling, 1980). Aan deze opmerking moest ik wel even denken toen ik zag dat mijn artikel en de gepubliceerde correspondentie met Roscam Abbing de literatuurlijst van het RIVM-artikel niet bleken te hebben gehaald.3