In zijn brief aan de redactie () beschrijft collega Spierings verslikking door flippo's in de zwakzinnigenzorg. Bewoners van een somatisch verpleeghuis vormen eveneens een risicogroep, zoals blijkt uit de volgende geschiedenis.
Patiënt A, een vrouw van 79 jaar, werd 11 jaar geleden in het verpleeghuis opgenomen na een cerebrovasculair accident met hemiparese rechts en motorische afasie. Zij verplaatste zich zelfstandig in een rolstoel en kocht regelmatig versnaperingen in het bezoekerscafé. Op een ochtend gaf zij door gebaren aan keelpijn te hebben. Inspectie van de keel leverde geen bijzonderheden op. De volgende dag had zij verhoging en symptomen van bronchitis; antibiotica werden voorgeschreven. Op de derde dag verslikte zij zich tijdens het eten van een boterham. Het lukte de verpleging een brok brood uit haar keel te verwijderen. Patiënte was echter enige minuten in anoxie geweest. De volgende uren had zij een verlaagd bewustzijn en men vreesde dat er hersenbeschadiging was opgetreden. De vierde dag herstelde het neurologisch beeld zich; patiënte had echter koorts, was onrustig en gebruikte onvoldoende vocht en voedsel. Zij kreeg parenteraal antibiotica toegediend en de voeding vond plaats via een maagsonde. De vijfde dag bleef zij onrustig, zij braakte enkele keren en trok de sonde uit. 's Nachts had zij hoestbuien; op een gegeven moment werd door de verpleging een flippo in haar mond gevonden. De volgende dagen herstelde patiënte vlot. Vermoedelijk had zij de flippo ingeslikt tijdens het gebruik van een zakje chips op de avond voorafgaande aan dit verhaal.
De enige afdoende manier om dergelijke ongelukken te voorkomen lijkt mij een verbod op het toevoegen van flippo's aan zakjes met aardappelchips door de fabrikant.
Verslikking door flippo's
Geleen, juni 1996,
In zijn brief aan de redactie () beschrijft collega Spierings verslikking door flippo's in de zwakzinnigenzorg. Bewoners van een somatisch verpleeghuis vormen eveneens een risicogroep, zoals blijkt uit de volgende geschiedenis.
Patiënt A, een vrouw van 79 jaar, werd 11 jaar geleden in het verpleeghuis opgenomen na een cerebrovasculair accident met hemiparese rechts en motorische afasie. Zij verplaatste zich zelfstandig in een rolstoel en kocht regelmatig versnaperingen in het bezoekerscafé. Op een ochtend gaf zij door gebaren aan keelpijn te hebben. Inspectie van de keel leverde geen bijzonderheden op. De volgende dag had zij verhoging en symptomen van bronchitis; antibiotica werden voorgeschreven. Op de derde dag verslikte zij zich tijdens het eten van een boterham. Het lukte de verpleging een brok brood uit haar keel te verwijderen. Patiënte was echter enige minuten in anoxie geweest. De volgende uren had zij een verlaagd bewustzijn en men vreesde dat er hersenbeschadiging was opgetreden. De vierde dag herstelde het neurologisch beeld zich; patiënte had echter koorts, was onrustig en gebruikte onvoldoende vocht en voedsel. Zij kreeg parenteraal antibiotica toegediend en de voeding vond plaats via een maagsonde. De vijfde dag bleef zij onrustig, zij braakte enkele keren en trok de sonde uit. 's Nachts had zij hoestbuien; op een gegeven moment werd door de verpleging een flippo in haar mond gevonden. De volgende dagen herstelde patiënte vlot. Vermoedelijk had zij de flippo ingeslikt tijdens het gebruik van een zakje chips op de avond voorafgaande aan dit verhaal.
De enige afdoende manier om dergelijke ongelukken te voorkomen lijkt mij een verbod op het toevoegen van flippo's aan zakjes met aardappelchips door de fabrikant.