In het interview met Van der Graaf in het jubileumnummer (2007:36-8) wordt gezegd dat 700 mannen van boven de 60 met echografie gescreend moeten worden om één sterfgeval van een geruptureerd aortaal abdominaal aneurysma (AAA) te voorkomen, waarbij impliciet wordt aangegeven dat dit niet de moeite waard zou zijn, met name niet gezien het effect op de totale sterfte.
Helaas staan verdere cijfers over haalbaarheid en kosten per gewonnen levensjaar niet vermeld. Ik meen dat wanneer deze screening wordt uitgevoerd door een echolaborant, die bij dit beperkte onderzoek met een eenvoudig, relatief goedkoop echoapparaat zeker 10 à 20 patiënten per uur kan afhandelen, en alleen in zeldzame twijfelgevallen hulp van een duurdere radioloog nodig heeft, de screeningskosten binnen de perken blijven. Misschien is er toch nog reden om het opstarten van een dergelijk screeningsprogramma te heroverwegen indien men ook de kosten, stress, psychotrauma’s bij patiënt en diens familie alsook het relatief lage succespercentage van acute operaties na de ruptuur van een AAA in aanmerking neemt?
Zijn er cijfers die kosten van gewonnen levensjaren vergelijken met die van de behandeling van bijvoorbeeld kleincellig longcarcinoom?
Van een vroegere buurman was niet bekend, ondanks 10 jaar cardiologische controles na een coronaire-bypassoperatie, dat hij een AAA van 10 cm had, totdat het ruptureerde. Daarom vermoed ik dat het zinvol kan zijn dat cardiologen of cardiochirurgen al dergelijke patiënten echografisch laten screenen op AAA. Ook zouden dergelijke patiënten, indien zij een echocardiografie ondergaan, tijdens dezelfde sessie met een extra tijdsinvestering van 2-3 min gescreend kunnen worden op AAA.
'De techniek is verder dan de kennis'
Den Helder, maart 2007,
In het interview met Van der Graaf in het jubileumnummer (2007:36-8) wordt gezegd dat 700 mannen van boven de 60 met echografie gescreend moeten worden om één sterfgeval van een geruptureerd aortaal abdominaal aneurysma (AAA) te voorkomen, waarbij impliciet wordt aangegeven dat dit niet de moeite waard zou zijn, met name niet gezien het effect op de totale sterfte.
Helaas staan verdere cijfers over haalbaarheid en kosten per gewonnen levensjaar niet vermeld. Ik meen dat wanneer deze screening wordt uitgevoerd door een echolaborant, die bij dit beperkte onderzoek met een eenvoudig, relatief goedkoop echoapparaat zeker 10 à 20 patiënten per uur kan afhandelen, en alleen in zeldzame twijfelgevallen hulp van een duurdere radioloog nodig heeft, de screeningskosten binnen de perken blijven. Misschien is er toch nog reden om het opstarten van een dergelijk screeningsprogramma te heroverwegen indien men ook de kosten, stress, psychotrauma’s bij patiënt en diens familie alsook het relatief lage succespercentage van acute operaties na de ruptuur van een AAA in aanmerking neemt?
Zijn er cijfers die kosten van gewonnen levensjaren vergelijken met die van de behandeling van bijvoorbeeld kleincellig longcarcinoom?
Van een vroegere buurman was niet bekend, ondanks 10 jaar cardiologische controles na een coronaire-bypassoperatie, dat hij een AAA van 10 cm had, totdat het ruptureerde. Daarom vermoed ik dat het zinvol kan zijn dat cardiologen of cardiochirurgen al dergelijke patiënten echografisch laten screenen op AAA. Ook zouden dergelijke patiënten, indien zij een echocardiografie ondergaan, tijdens dezelfde sessie met een extra tijdsinvestering van 2-3 min gescreend kunnen worden op AAA.