De afgelopen jaren werd de operatie voor het reven van de penis, zoals deze in dit tijdschrift door de collegae Zeegers en Zwartendijk (1985;2505-7) werd beschreven, 15 maal in het Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Dijkzigt toegepast. Elf maal betrof het een patiënt van wie bekend was dat hij aan de ziekte van Peyronie leed, 3 maal betrof het een zogenaamde congenitale kromstand van de penis en 1 maal een kromstand ten gevolge van een te korte urethra. De gemiddelde leeftijd van de patiënten met de ziekte van Peyronie was 53 jaar en varieerde van 29 tot 65 jaar. De mannen met een congenitale standafwijking waren resp. 16, 18, 20 en 34 jaar. De follow-up na de ingreep bedroeg ½ tot 3 jaar en was gemiddeld 1½ jaar. Vóór de operatie kregen 9 van de 11 patiënten met de ziekte van Peyronie 3 maal per week 1,5 gray voorbestraling gedurende 3 weken (13,5 gray totaal). Hierop reageerde de pijn in de meeste gevallen gunstig. Slechts wat passagère urethritis-klachten werden soms als bijwerking gezien. Slechts 2 van de 11 patiënten waren niet geheel gelukkig met het resultaat. Zij klaagden over het feit dat hun penis korter was geworden; gemeenschap was echter wel mogelijk. Sommige patiënten klaagden reeds vóór de operatie over wisselende potentiestoornissen; deze waren noch in positieve noch in negatieve zin door de ingreep beïnvloed. Bij 3 van de 15 patiënten was na de operatie nog een circumcisie wenselijk wegens overtollige voorhuid. Eén patiënt onderging een excisie van een granuloom ter plaatse van het operatielitteken in het preputium.
Deze gunstige resultaten en het gemak waarmee de operatie is uit te voeren zijn voor ons de reden om met het toepassen van deze behandeling door te gaan.
M. Westerhof
F.H. Schröder
Literatuur
Essed E, Schroeder FH. New surgical treatment for Peyronie disease. Urology 1985; 25: 582-7.
De gemodificeerde operatie volgens Nesbit voor de behandeling van kromstand van de penis
Rotterdam, september 1985,
De afgelopen jaren werd de operatie voor het reven van de penis, zoals deze in dit tijdschrift door de collegae Zeegers en Zwartendijk (1985;2505-7) werd beschreven, 15 maal in het Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Dijkzigt toegepast. Elf maal betrof het een patiënt van wie bekend was dat hij aan de ziekte van Peyronie leed, 3 maal betrof het een zogenaamde congenitale kromstand van de penis en 1 maal een kromstand ten gevolge van een te korte urethra. De gemiddelde leeftijd van de patiënten met de ziekte van Peyronie was 53 jaar en varieerde van 29 tot 65 jaar. De mannen met een congenitale standafwijking waren resp. 16, 18, 20 en 34 jaar. De follow-up na de ingreep bedroeg ½ tot 3 jaar en was gemiddeld 1½ jaar. Vóór de operatie kregen 9 van de 11 patiënten met de ziekte van Peyronie 3 maal per week 1,5 gray voorbestraling gedurende 3 weken (13,5 gray totaal). Hierop reageerde de pijn in de meeste gevallen gunstig. Slechts wat passagère urethritis-klachten werden soms als bijwerking gezien. Slechts 2 van de 11 patiënten waren niet geheel gelukkig met het resultaat. Zij klaagden over het feit dat hun penis korter was geworden; gemeenschap was echter wel mogelijk. Sommige patiënten klaagden reeds vóór de operatie over wisselende potentiestoornissen; deze waren noch in positieve noch in negatieve zin door de ingreep beïnvloed. Bij 3 van de 15 patiënten was na de operatie nog een circumcisie wenselijk wegens overtollige voorhuid. Eén patiënt onderging een excisie van een granuloom ter plaatse van het operatielitteken in het preputium.
Deze gunstige resultaten en het gemak waarmee de operatie is uit te voeren zijn voor ons de reden om met het toepassen van deze behandeling door te gaan.
Essed E, Schroeder FH. New surgical treatment for Peyronie disease. Urology 1985; 25: 582-7.