Met veel interesse hebben wij het onderzoek gelezen waarin op het spreekuur gemeten bloeddruk werd vergeleken met thuis door patiënt zelf gemeten bloeddruk en met intra-arterieel gemeten bloeddruk (1986;1058-63). Wij onderkennen echter een probleem dat niet aan de orde kwam. Veel artsen hanteren een bloeddruk van 16090 mmHg als grenswaarde (bijv. bij een patiënt van 50 jaar) voor wel of niet behandelen, omdat statistieken van levensverzekeringsmaatschappijen aantonen dat mensen met hoge bloeddruk een grotere kans hebben een hart-vaatziekte te krijgen. Deze statistieken zijn gebaseerd op bloeddrukmetingen die tijdens het spreekuur zijn verkregen! De gouden standaard waaraan hier geijkt wordt, is dus de bloedrukmeting op het spreekuur. Wat nu te doen met de patiënt bij wie op het spreekuur waarden tussen 150100 mmHg en 170105 mmHg worden gemeten, maar die thuis zelf gewoonlijk ca. 14090 mmHg vindt?
Ons referentiekader ten aanzien van lage en hoge bloeddruk is gebaseerd op een zeer groot aantal metingen, vaak op verschillende wijzen verkregen tijdens uiteenlopende situaties, en zeker niet alleen bij spreekuur-controles. Tegen deze achtergrond lijkt het redelijk, hetgeen al sinds jaar en dag gebeurt, de gebruikelijke grenswaarden ook te hanteren voor de zelfgemeten bloeddruk thuis. Anders zou de zaak liggen wanneer de bloeddruk thuis systematisch lager zou zijn dan op het spreekuur; dit is niet het geval. Wanneer een patiënt thuis bij zelfmeting 14090 mmHg meet, terwijl de bloeddruk op het spreekuur aanzienlijk hoger is, dan kan het beleid op de zelfmeting gericht worden. Dat is geen revolutionaire aanbeveling; elk rapport of handboek over de behandeling van hypertensie bevat tenminste een zinsnede van dergelijke aard. Ons onderzoek geeft echter meer steun aan de stelling dat zelfmeting een belangrijk hulpmiddel is bij de diagnostiek en behandeling van hypertensie; ook inzicht en therapietrouw kunnen door periodiek zelfmeten vergroot worden.1
R. Vergroesen
R.J. Vergroesen
G.A. van Montfrans
Literatuur
Editorial. Who should measure the blood-pressure? Lancet1979; i: 137-8.
Vergelijking van de bloeddrukmeting tijdens het spreekuur en door patiënten zelf
Met veel interesse hebben wij het onderzoek gelezen waarin op het spreekuur gemeten bloeddruk werd vergeleken met thuis door patiënt zelf gemeten bloeddruk en met intra-arterieel gemeten bloeddruk (1986;1058-63). Wij onderkennen echter een probleem dat niet aan de orde kwam. Veel artsen hanteren een bloeddruk van 16090 mmHg als grenswaarde (bijv. bij een patiënt van 50 jaar) voor wel of niet behandelen, omdat statistieken van levensverzekeringsmaatschappijen aantonen dat mensen met hoge bloeddruk een grotere kans hebben een hart-vaatziekte te krijgen. Deze statistieken zijn gebaseerd op bloeddrukmetingen die tijdens het spreekuur zijn verkregen! De gouden standaard waaraan hier geijkt wordt, is dus de bloedrukmeting op het spreekuur. Wat nu te doen met de patiënt bij wie op het spreekuur waarden tussen 150100 mmHg en 170105 mmHg worden gemeten, maar die thuis zelf gewoonlijk ca. 14090 mmHg vindt?
Ons referentiekader ten aanzien van lage en hoge bloeddruk is gebaseerd op een zeer groot aantal metingen, vaak op verschillende wijzen verkregen tijdens uiteenlopende situaties, en zeker niet alleen bij spreekuur-controles. Tegen deze achtergrond lijkt het redelijk, hetgeen al sinds jaar en dag gebeurt, de gebruikelijke grenswaarden ook te hanteren voor de zelfgemeten bloeddruk thuis. Anders zou de zaak liggen wanneer de bloeddruk thuis systematisch lager zou zijn dan op het spreekuur; dit is niet het geval. Wanneer een patiënt thuis bij zelfmeting 14090 mmHg meet, terwijl de bloeddruk op het spreekuur aanzienlijk hoger is, dan kan het beleid op de zelfmeting gericht worden. Dat is geen revolutionaire aanbeveling; elk rapport of handboek over de behandeling van hypertensie bevat tenminste een zinsnede van dergelijke aard. Ons onderzoek geeft echter meer steun aan de stelling dat zelfmeting een belangrijk hulpmiddel is bij de diagnostiek en behandeling van hypertensie; ook inzicht en therapietrouw kunnen door periodiek zelfmeten vergroot worden.1
Editorial. Who should measure the blood-pressure? Lancet1979; i: 137-8.