Wij hebben met belangstelling het artikel van collega Gobardhan gelezen (1986;1068-70). In de pediatrische oncologie komen bij de blaas en (of) prostaat vrijwel alleen sarcomen voor. Meestal gaat het om een rabdomyosarcoom, maar een enkele maal wordt ook bij kinderen de diagnose leiomyosarcoom gesteld. In tegenspraak met de mededeling dat van chemotherapie ‘geen enkel’ gunstig resultaat bekend is, zijn onze eigen waarnemingen. Bij kinderen is de kwaliteit van het leven na de behandeling van nog groter belang dan bij de volwassene, gezien de tijd die het kind nog te gaan heeft. Verkleining van de tumor met een daarmee gepaard gaande verminderde mutilatie is dan ook veel waard. Bij twee patiënten met een leiomyosarcoom die wij kort geleden zagen, was het mogelijk om met chemotherapie (ifosfamide, vincristine, actinomycine) een afname van de tumor te bewerkstellingen, waarbij een totale cystectomie kon uitblijven.
Curatie blijft voorbehouden aan de chirurg, maar voorbehandeling en eventueel nabehandeling wegens micrometastasen is zeker het overwegen waard.1
Het is verheugend dat collegae De Kraker en Voûte bij twee patiënten met toepassing van chemotherapie een verkleining van de tumor hebben verkregen, zodat totale cystectomie kon uitblijven. Heeft dit ook tot curatie geleid?
In de door hen aangehaalde publikatie werd chemotherapie gegeven naast chirurgische behandeling bij slechts drie van de tien patiënten, waardoor de waarde van chemotherapie naast operatieve behandeling niet kan worden beoordeeld. In hoeverre de behandeling van leiomyosarcomen van de blaas verbeterd zou kunnen worden door chemotherapie in aanvulling op operatie zal door klinisch vergelijkend onderzoek moeten worden aangetoond. Dit zal echter moeilijk uitvoerbaar zijn, gezien de zeldzaamheid van de aandoening. Voor micrometastasen is chirurgie geen indicatie.
Terzijde wil ik opmerken dat mijns inziens de kwaliteit van het leven bij volwassenen en kinderen na de behandeling van gelijk belang is.
J. de Kraker
P.A. Voûte
B.A. Gobardhan
Literatuur
Swartz DA, JohnsonDE, Ayala AG,Watkin DL. Bladderleiomyosarcoma: a review of 10 cases with 5-year follow up. J Urol 1986; 133;200-3.
Het primaire leiomyosarcoom van de blaas
Wij hebben met belangstelling het artikel van collega Gobardhan gelezen (1986;1068-70). In de pediatrische oncologie komen bij de blaas en (of) prostaat vrijwel alleen sarcomen voor. Meestal gaat het om een rabdomyosarcoom, maar een enkele maal wordt ook bij kinderen de diagnose leiomyosarcoom gesteld. In tegenspraak met de mededeling dat van chemotherapie ‘geen enkel’ gunstig resultaat bekend is, zijn onze eigen waarnemingen. Bij kinderen is de kwaliteit van het leven na de behandeling van nog groter belang dan bij de volwassene, gezien de tijd die het kind nog te gaan heeft. Verkleining van de tumor met een daarmee gepaard gaande verminderde mutilatie is dan ook veel waard. Bij twee patiënten met een leiomyosarcoom die wij kort geleden zagen, was het mogelijk om met chemotherapie (ifosfamide, vincristine, actinomycine) een afname van de tumor te bewerkstellingen, waarbij een totale cystectomie kon uitblijven.
Curatie blijft voorbehouden aan de chirurg, maar voorbehandeling en eventueel nabehandeling wegens micrometastasen is zeker het overwegen waard.1
Het is verheugend dat collegae De Kraker en Voûte bij twee patiënten met toepassing van chemotherapie een verkleining van de tumor hebben verkregen, zodat totale cystectomie kon uitblijven. Heeft dit ook tot curatie geleid?
In de door hen aangehaalde publikatie werd chemotherapie gegeven naast chirurgische behandeling bij slechts drie van de tien patiënten, waardoor de waarde van chemotherapie naast operatieve behandeling niet kan worden beoordeeld. In hoeverre de behandeling van leiomyosarcomen van de blaas verbeterd zou kunnen worden door chemotherapie in aanvulling op operatie zal door klinisch vergelijkend onderzoek moeten worden aangetoond. Dit zal echter moeilijk uitvoerbaar zijn, gezien de zeldzaamheid van de aandoening. Voor micrometastasen is chirurgie geen indicatie.
Terzijde wil ik opmerken dat mijns inziens de kwaliteit van het leven bij volwassenen en kinderen na de behandeling van gelijk belang is.
Swartz DA, JohnsonDE, Ayala AG,Watkin DL. Bladderleiomyosarcoma: a review of 10 cases with 5-year follow up. J Urol 1986; 133;200-3.