Consensus therapie van seksueel overdraagbare aandoeningen

Onderzoek
J. Huisman
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1993;137:125-31
Abstract

Samenvatting

Wat betreft de aanpak van seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA) zijn er aanzienlijke verschillen tussen de eerste en tweede lijn, maar ook tussen de verschillende disciplines in de tweede lijn. Daarbij spelen veranderde inzichten in epidemiologie, toegenomen kennis van complicaties, nieuwe diagnostische technieken en beperkte therapeutische mogelijkheden een belangrijke rol. Om de uniformiteit in de behandeling en bestrijding van SOA te bevorderen, is in de consensustekst gepoogd aan te geven wat de minimaal noodzakelijke diagnostiek, therapie en follow-up is voor de belangrijkste geslachtsziekten.

Auteursinformatie

Erasmus Universiteit, Instituut Maatschappelijke Gezondheidszorg, Rotterdam.

Prof.dr.J.Huisman, sociaal-geneeskundige.

Contact dr.J.J.E.van Everdingen, Centraal Begeleidingsorgaan voor de Intercollegiale Toetsing, Postbus 20.064, 3502 LB Utrecht

Verantwoording

Namens de werkgroep die de consensus voorbereidde.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Eindhoven, januari 1993,

Naar aanleiding van het artikel van prof.dr.J.Huisman wil ik een aanvulling geven (1993; 125-31).

In Malawi maakte ik bij een vrouw die twee jaar na haar huwelijk nog geen zwangerschap had gehad, een cervixuitstrijk. Tot mijn verbazing was die vol met Schistosoma. Haar echtgenoot had een urineweginfectie. Drie maanden nadat de infectie bij beiden met behandeling was verdwenen, was patiënte zwanger. Met het oog op in Nederland verblijvende buitenlanders wilde ik deze cervixinfectie onder de aandacht brengen.

A. Speetjens