Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Conservatieve therapie vaak aangewezen bij 'blow-out'-fracturen van de orbita

Onderzoek
Y.S. Everhard-Halm
L. Koornneef
F.W. Zonneveld
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1991;135:1226-8
Abstract
Abstract
Sluiten
Conservative therapy of orbital blow-out fractures is often indicated.

– The results of the conservative approach in the management of patients with orbital blow-out fractures were studied at the Orbital Centre, Amsterdam. In 54 out of 111 patients with a pure blow-out fracture, high resolution CT was performed. In these 54 patients with diplopia, clinical examination together with the analysis of direct multiplanar high resolution CT revealed four causes of impaired motility. These were oedema, oculomotor nerve palsy, enophthalmos and adhesions around the lower eye muscles and the orbital floor.

Patients were immediately instructed to exercise eye movements thoroughly. If diplopia did not resolve, further management was decided on. In all patients with edema or oculomotor nerve palsy, diplopia resolved spontaneously. Surgery was necessary to reduce diplopia in the enophthalmos and adhesion groups.

This study shows that eye movement exercises together with a ‘wait and see’ approach diminish the number of operations by 50 in patients with pure blow-out fractures. It also circumvents the iatrogenic adhesions between eye muscles and orbital floor, which are difficult to treat.

Samenvatting

In het Orbitacentrum van het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam werd in een retrospectief onderzoek de waarde bepaald van conservatief beleid bij de behandeling van blow-out-fracturen van de orbitabodem. Hiertoe werd aan de hand van computertomogrammen een groep van 54 patiënten geselecteerd met een pure blow-out-fractuur met diplopie. De behandeling bestond in eerste instantie uit intensief oefenen van de oogbewegingen. Bij blijvende diplopie werden op basis van meervlakscomputertomogrammen met hoge resolutie de bewegingsbeperkingen ingedeeld in 4 categorieën: oedeem, N. oculomotorius-parese, enophthalmus en adhesies. Bij patiënten in de oedeemgroep en in de N. oculomotorius-groep bleek de diplopie langzamerhand spontaan te verdwijnen. Bij patiënten in de enophthalmusgroep en in de adhesiegroep moest operatief worden ingegrepen om de bewegingsbeperking van het oog te doen afnemen.

Conclusie: bij de behandeling van blow-out-fracturen met geringe dislocatie is een conservatief beleid te prefereren boven snel operatief ingrijpen. Het intensief oefenen van de oogbewegingen geeft in veel gevallen reeds een grote verbetering van het veld van binoculair enkelzien. Een conservatief beleid zal het aantal moeilijk te behandelen patiënten met adhesies tussen spier en orbitabodem met de helft doen afnemen.

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 1991;135:1226-8
Vakgebied
Oogheelkunde
KNO
Chirurgie
Auteursinformatie

Academisch Medisch Centrum, Meibergdreef 9, 1105 AZ Amsterdam.

Afd. Oogheelkunde: mw.Y.S.Everhard-Halm, orthoptist.

Orbitacentrum: prof.dr.L.Koornneef, oogarts.

Academisch Ziekenhuis, afd. Röntgendiagnostiek, Utrecht.

Dr.ir.F.W.Zonneveld, fysicus.

Contact mw.Y.S.Everhard-Halm

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Leeuwarden, augustus 1991,

Everhard-Halm et al. (1991;1226-8) bespreken in hun artikel de conservatieve behandeling van ‘blow-out’-fracturen van de orbita. Zij stellen dat er een controverse bestaat tussen voor- en tegenstanders van het operatief ingrijpen bij een orbitabodemfractuur. Aangaande deze (vermeende) controverse wilden wij enige kanttekeningen bij voornoemd artikel plaatsen.

Wij zijn het volledig eens met de stelling dat een conservatieve therapie bij de blow-out-fractuur met geringe dislocatie de voorkeur geniet; dit is echter niet het geval bij alle blow-out-fracturen. Vroegtijdig herstel van de continuïteit van de orbitabodem is echter in een geselecteerd aantal gevallen te verkiezen boven een afwachtende houding. Op grond van klinische en röntgenologische diagnostiek zal men kort na het ongeval moeten beslissen of een patiënt conservatief kan worden behandeld of dat hij gebaat is bij een operatieve behandeling om problemen op langere termijn te voorkomen.12

Inklemming van oogspieren in de fractuurspleet, uitgebreide verplaatsing van periorbitaal vet naar de sinus maxillaris, gevaar voor blijvende beschadiging van de N. infraorbitalis en (mogelijk aanvankelijk door oedeem gemaskeerde) enophthalmus zijn indicaties voor vroegtijdig operatief ingrijpen. Zoals ook in het artikel wordt vermeld is reconstructie, nadat littekenvorming is opgetreden, lastig.

Onzes inziens is het onjuist om, op grond van retrospectief onderzoek, te stellen dat door een conservatief beleid bij blow-out-fracturen van de orbita het aantal moeilijk te behandelen patiënten met adhesies tussen de spier en de orbitabodem met de helft zou verminderen. Het zou meer aanbeveling verdienen prospectief onderzoek te verrichten om ‘controversen’ op te lossen.

J.M. Nauta
J.A. van der Veen
K.G.H. van der Wal
J.G.A.M. de Visscher
Literatuur

  1. Wal KGH van der, Visscher JGAM de. ‘Blow-out’-fracturen van de orbita. [LITREF JAARGANG="1989" PAGINA="2164-7"]Ned Tijdschr Geneeskd 1989; 133: 2164-7.[/LITREF]

  2. Veen JA van der, Nauta JM. ‘Blow-out’-fracturen van de orbita (Ingezonden). [LITREF JAARGANG="1989" PAGINA="2630-1"]Ned Tijdschr Geneeskd 1989; 133: 2630-1.[/LITREF]

L.
Koornneef

Amsterdam, augustus 1991,

Teneinde de discussie af te ronden, verwijs ik naar een eerdere ingezonden brief.1

L. Koornneef
Literatuur

  1. Koornneef L. ‘Blow-out’-fracturen van de orbita (Ingezonden). [LITREF JAARGANG="1990" PAGINA="552-3"]Ned Tijdschr Geneeskd 1990; 134: 552[/LITREF].