Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Is resectie zinvol bij patiënten die een cardiacarcinoom met lymfekliermetastasen hebben?

Onderzoek
H. van der Mijle
R.C.J. Verschueren
W. Jansen
J. Oldhoff
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1986;130:578-81
Abstract
Abstract
Sluiten
Is resection justified in patients with a cardial carcinoma and lymph node metastases?

- This is a retrospective study of all the cases with an adenocarcinoma of the gastric cardia admitted for surgical treatment in the period 1970-1983. Resection of the gastric cardia was only carried out when the case was potentially curable according to our standards (N0 or N0). The presence of histologically proven hepatic metastases or lymphatic metastases in the second station (N2) was a reason to refrain from resection. Out of a group of 116 patients 52 (45) were treated by a potentially radical resection. The survival rates of patients with and without nodal metastases in the surgical specimen were compared and found to be respectively 27 and 76 after two years and 0 and 58 after five years.

Taking into consideration the morbidity and the mortality after resection of the gastric cardia and the poor prognoses of the patients in the N1 group, we are convinced that our policy not to perform a resection in the N2 group of patients is justified.

Samenvatting

Veertien jaar ervaring (1970-1983) met de chirurgische behandeling van patiënten met een adenocarcinoom van de cardia werd retrospectief beoordeeld. Cardiaresectie werd alleen verricht indien deze in opzet curatief mogelijk leek. Bij bewezen levermetastasen en (of) lymfogene metastasen in het tweede klierstation (N2) werd afgezien van resectie. Bij 52 van 116 patiënten (45) werd een in opzet curatieve resectie verricht. Van de patiënten met en zonder kliermetastasen in het cardiaresectiepreparaat was na twee jaar 27 resp. 76 nog in leven en na vijf jaar 0 resp. 58.

Gezien de morbiditeit, de sterfte na cardiaresectie (12) en de toch zeer slechte prognose van patiënten met lymfekliermetastasen die tot het eerste lymfeklierstation zijn beperkt (N1), is het gerechtvaardigd geheel af te zien van een ingrijpende resectie bij patiënten met N2-lymfekliermetastasen.

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 1986;130:578-81
Vakgebied
Kanker
Maag-darm-leverziekten
Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, Postbus 30.001, 9700 RB Groningen.

Kliniek voor Heelkunde, afd. Oncologie: H.van der Mijle, assistent-geneeskundige; dr.R.C.J.Verschueren en prof.dr.J.Oldhoff, chirurgen.

Kliniek voor Inwendige Ziekten, afd. Gastro-enterologie: mw.W.Jansen, internist.

Contact prof.dr.J.Oldhoff

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Nijmegen, maart 1986,

‘Welke maatstaf moet aangelegd worden voor een cardiaresectie bij een cardiacarcinoom?’. In het artikel van Van der Mijle et al. (1986;578-81) wordt de overlevingsduur na operatie als maatstaf gehanteerd bij de indicatiestelling voor een cardiaresectie bij het adenocarcinoom in het oesophaguscardiagebied. Hierbij wordt gesteld dat gezien de slechte overlevingskansen van de patiënten met N1-tumoren er geen plaats is voor resecties bij N2-tumoren. De vraag is of de indicatie voor resectie wel gesteld moet worden op de overlevingskans. Mijns inziens is de kwaliteit van het leven primair in elke vorm van carcinoomchirurgie. Wanneer ernstige voedselpassagebelemmering bestaat, is er een indicatie voor resectie, ook al is de overlevingsduur slechts kort.

Ik meen dus dat wanneer het tumorproces lokaal te reseceren is, het steeds verwijderd moet worden. Ook patiënten met N2-tumoren- kunnen dan nog een periode leven met goede voedselpassage. Bij voorkeur verrichten wij dan een radicale resectie met een reconstructie met een maagbuis retrosternaal en een anastomose in het halsgebied. Bij naadlekkage is er dan minder kans op dodelijke afloop. Onze techniek is uitvoerig in het proefschrift van J. Plukker (Amsterdam 1985) beschreven. Bij lokaal niet te reseceren tumoren is de zogenaamde bypass-chirurgie niet geïndiceerd en zal palliatie gezocht moeten worden in het plaatsen van een endoprothese.

H.J.M. Joosten

Groningen, april 1986,

De reactie van collega Joosten raakt het hart van de problematiek betreffende de patiënten met een cardiacarcinoom die slechts voor palliatieve therapie in aanmerking komen. Wat is echter goede palliatieve therapie? Wij zijn het geheel met collega Joosten eens dat de kwaliteit van het leven in de regel primair dient te staan. Maar wordt dat bij deze categorie van patiënten bereikt met een zeer grote operatie, die zowel voor patiënt als behandelend personeel een grote belasting is, terwijl blijkens het proefschrift van Plukker ook nog een sterfte van 17% verdisconteerd moet worden? Heeft collega Joosten betrouwbare gegevens over de kwaliteit van overleven na dergelijke, palliatief bedoelde operaties?

Uit een onderzoek dat wij indertijd deden, kwamen zeer teleurstellende gegevens te voorschijn.1 Wij menen dat gewoonlijk, uitzonderingen daar gelaten, palliatief bedoelde therapieën op een zo eenvoudig mogelijke wijze moeten geschieden. Voor de bedoelde categorie van patiënten zijn onzes inziens in de regel endoscopische intubatie, radiotherapie of zelfs abstineren minder ingrijpende en minder slechte oplossingen.

H. van der Mijle
R.C.J. Verschueren
W. Jansen
J. Oldhoff
Literatuur

  1. Oldhoff J, Veldhuis EFM. Some thoughts about the treatment of patients suffering from cancer of the esophagus or cardia. Arch Chir Neerl 1976; 28: 79-84.