Zie ook het artikel op bl. 390.
Het zelf meten van de bloeddruk heeft de toenemende belangstelling van de consument, gezien de grote verscheidenheid aan merken en meettechnieken van elektronische bloeddrukmeters.1 Zo produceerde Japan sinds 1983 vijf miljoen van dergelijke apparaten die in prijs variëren van ƒ 50,- tot ƒ 500,-.
Wie kopen al die meters? Schept zoals altijd bij de huishoudelektronica de industrie de behoefte, of wordt het monopolie van de conventionele bloeddrukmeting in de spreekkamer terecht aangevochten? Bijna 50 jaar na de publikatie van Ayman en Goldshine,2 die als eersten wezen op het mogelijke klinische belang van bloeddrukmeting buiten de ziekenhuisomgeving of spreekkamer, is er nu ook interesse van opinie-vormende instanties voor het meten van de bloeddruk door patiënten zelf.34 Men kan zich echter afvragen of de artsen die dagelijks patiënten behandelen met hypertensie, deze belangstelling zullen delen en hun praktijkvoering willen aanpassen. Het is immers…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
(Geen onderwerp)
Zierikzee, februari 1989,
Gaarne zou ik naar aanleiding van de artikelen van Van Montfrans en van Birkenhäger een pleidooi willen houden voor de elektronische bloeddrukmeter in plaats van de plethysmografische meting door middel van een 1989; 388-90 en 390-2).
Mits goed geijkt en bedrijfszeker – zoals bij gerenommeerde merken het geval is – geef ik er de voorkeur aan de bloeddruk elektronisch te meten: (a) de elektronische meting is objectiever dan de plethysmografische meting; (b) men heeft geen last van de soms vele bijgeluiden zoals het geval is bij verkeersongevallen; (c) het instrument wijst ook de polsfrequentie aan.
Een nadeel is dat het instrument uiterst gevoelig is voor schokken. Dit is voor een groot gedeelte te ondervangen door de meter zo te hanteren dat schokken het apparaat niet of nauwelijks kunnen beïnvloeden. Aldus kan ik (en met mij de patiënt) tevreden zijn over het gebruik van deze vorm van bloeddrukmeting.
(Geen onderwerp)
Amsterdam, april 1989,
Collega Loubert vestigt de aandacht op een dankbare toepassing van de elektronische bloeddrukmeter, die buiten bespreking bleef in mijn commentaar over zelf meten van de bloeddruk.
Bij het meten van de bloeddruk in ambulance of vliegtuig is de conventionele Riva Rocci-procedure met de stethoscoop door het hoge achtergrondlawaai niet goed mogelijk. De elektronische meter komt dan goed van pas. In deze situaties, waarbij het gaat om adequate bewaking van de circulatie, en niet om behandeling van hypertensie, zal de eventuele meetfout van de elektronische meter niet van belang zijn. Bij een test met een eenvoudig oscillometrisch metend apparaat in de Amsterdamse ambulance was het personeel tevreden over het geringe aantal foutmeldingen en bedieningsgemak van het apparaat.