Een belangrijk, zij het niet het enige communicatiemiddel tussen huisarts en specialist is de ontslagbrief; tot dusver meer onderwerp van gesprek dan van onderzoek en veelal voor verbetering vatbaar. De discussies rondom dit document hebben ons ertoe gebracht onze gedachten over dit onderwerp aan het papier toe te vertrouwen, met de verwachting een gedachtenwisseling op gang te brengen.
Onder de ontslagbrief verstaan wij een bericht van een specialist aan een huisarts of andere specialist over een patiënt, die uit de klinische behandeling ontslagen wordt, dan wel naar een andere afdeling of ander ziekenhuis wordt overgeplaatst. Het bericht na overlijden of poliklinisch onderzoek blijft hier buiten beschouwing.
Functies
Formeel dient de ontslagbrief beschouwd te worden als een formulier, waarmee de medische verantwoordelijkheid voor de patiënt wordt overgedragen, hetgeen betekent dat de inhoud de daarvoor noodzakelijke gegevens dient te bevatten. In de praktijk vervult de ontslagbrief meer functies, en is hij ook…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
(Geen onderwerp)
Purmerend, januari 1989,
Gaarne wil ik reageren op het artikel ‘De ontslagbrief’ van de collegae J.A.H.van Beusekom en J.Geerling (1988;2315-6). In desbetreffend artikel wordt een advies ten aanzien van werkhervatting wenselijk geacht. Hierbij zou ik enige kanttekeningen willen maken.
De beoordeling van arbeidsongeschiktheid is in Nederland toebedeeld aan verzekeringsgeneeskundigen. Zij zijn in staat om na weging van alle factoren een zo goed mogelijk gefundeerde uitspraak over de arbeidsgeschiktheid te doen. Dit betekent geenszins dat ik hier nu wil bepleiten dat de specialist in zijn ontslagbrief niets zou moeten zeggen over de implicaties van een aandoening op het arbeidsvermogen van een patiënt. Door de verzekeringsgeneeskunde zal een systematische, actieve betrokkenheid en het meedenken van de specialisten over de consequenties van aandoeningen voor het prestatievermogen van een patiënt in de vorm van een routinematige mededeling hierover in de ontslagbrief toegejuicht worden. Van belang is echter wel dat de specialist zich daarbij beperkt tot het aangeven van de beperkingen die er op het terrein van diens specialisme bestaan ten aanzien van het prestatievermogen van de patiënt. De verzekeringsgeneeskundige is vervolgens de aangewezen persoon om de aangegeven beperkingen in te passen in het totale beoordelingsproces. Op deze wijze kan een soms onnodige fixering van een patiënt op de uitspraak van een specialist over werkhervatting worden voorkomen.
Meedenken van de specialisten over de belastbaarheid van patiënten graag, maar dan wel binnen de bovenvermelde kaders.
(Geen onderwerp)
Amsterdam, januari 1989,
Wij danken collega Gerritsen voor zijn commentaar op ons artikel. Hij meent dat wij een advies over werkhervatting in de ontslagbrief bepleiten. Dit is onjuist. Wij hebben gesteld dat de ontslagbrief als nevenfunctie mede een samenvatting ter beoordeling van onder andere de arbeidsgeschiktheid kan zijn. Wie uiteindelijk de arbeidsgeschiktheid bepaalt was geen onderwerp van ons betoog. Zelfs een routinematige mededeling over het prestatievermogen hebben wij niet aanbevolen. Dat bij de vaststelling van de arbeidsgeschiktheid de huisarts en ook andere specialisten met inbegrip van de verzekeringsgeneeskundige een stem hebben, onderschrijven wij geheel.