Inleiding
In de westerse wereld zijn worminfecties in het algemeen onschuldige, onaangename aandoeningen. In de tropen vormen ze echter een belangrijk probleem voor de volksgezondheid. De hoge prevalentie hangt samen met klimatologische (temperatuur, vochtigheidsgraad) en sociaal-economische omstandigheden. Sommige wormen behoeven voor de voltooiing van hun levenscyclus een vector of tussengastheer die geografisch gebonden is. Enkele worminfecties breiden zich onrustbarend uit ten gevolge van menselijk ingrijpen in de natuur (irrigatie e.d.), zoals schistosomiasis en onchocerciasis of rivierblindheid. Bij een worminfectie worden altijd behalve patiënten ook asymptomatische dragers gezien. Hierbij spelen factoren als wormlast, voedingstoestand en eigen afweer van de gastheer mee…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
(Geen onderwerp)
Goirle, oktober 1987,
In het overigens uitstekende artikel van collega Wetsteyn over anthelminthica is helaas in de tabel een foutje geslopen (1987;1379-84). Het is bij oxyuriasis gebruikelijk om de behandeling met mebendazol (Vermox/Madicure) na 2 weken, en dus niet zoals vermeld na 1 week, te herhalen.1 De reden hiervoor is dat de oxyureneieren in ons klimaat 10-14 dagen infectieus blijven. Een tussenperiode van 14 dagen is dus beter om de vicieuze cirkel van herbesmetting vanuit de eigen omgeving te doorbreken.
Beaver PC, et al. Clinical parasitology. 9th ed. Philadelphia: Lea & Febiger, 1984: 302.
(Geen onderwerp)
Amsterdam, oktober 1987,
Wij danken collega Middag-Broekman voor haar correctie. Bij ons was het ‘routine’ na 1 week de behandeling met mebendazol te herhalen. Het is terecht dat zij onze routine gefundeerd aan de orde stelt. Het officiële voorschrift van de producent luidt ‘na 14 dagen herhalen’.