De persoonlijke ervaringen van artsen kunnen inspirerend en leerzaam zijn voor vakgenoten. In deze rubriek biedt het NTvG ruimte om die ervaringen te delen.
‘Een collega werd naar mij doorverwezen voor de behandeling van zijn reumatische aandoening. Hij was zelf medisch specialist in een naburig ziekenhuis en zijn ziektebeeld was al jaren goed onder controle met medicijnen. Toen ik de verwijsbrief las, bereidde ik me voor op een efficiënt consult. Ik verwachtte een gestructureerd gesprek waarin we zouden kennismaken en samen zouden bepalen of er kleine aanpassingen nodig waren in de behandeling.’
‘Maar zodra het gesprek begon, merkte ik dat hij de tijd nam om zijn vermoeidheid te bespreken. Hij vertelde in detail hoe die zijn dagelijks leven beïnvloedde, hoe hij er…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
(Geen onderwerp)
Mooie, reflectieve beschouwing over dat artsen nét mensen zijn.
Waar ik nog op blijf haken is dat je bovenal 'rationele' afwegingen verwacht: is dit mensbeeld niet een generieke mythe / probleem in de medisch specialistische geneeskunde (met korte consulttijd en weinig ruimte voor een biopsychosocialer, existentiëler, wederkeriger gesprek?). Geen enkel mens is 'rationeel', al helemaal niet als je lijdt, maar ook niet als je onder druk staat lijdende mensen verlichting te bieden.
Mensen zijn vaak wel weer irrationeel op voorspelbare manieren, waarbij emoties en informatieverwerking-, weging en cognitieve biases een rol spelen. Het zou in mijn visie 'rationeel' zijn als we de geneeskunde meer organiseren naar de irrationele wezens die we (ook vooral) zijn, waarbij denk ik toch vooral de component 'tijd hebben / maken / krijgen' fundamenteel is.
Dan Ariely - Predictably Irrational (2008)