Samenvatting
Achtergrond
Atriumfibrilleren is de meest voorkomende ritmestoornis bij volwassenen, maar komt weinig voor bij jonge vrouwen. Zwangerschapsgerelateerde hormonale en hemodynamische veranderingen verhogen het risico op atriumfibrilleren.
Casus
Een gezonde primigravida kreeg bij een zwangerschapsduur van 37/3 hartkloppingen en pijn op de borst. Een ecg toonde atriumfibrilleren de novo aan. De foetale conditie was goed. Door twee giften digoxine keerde het sinusritme terug. Er was geen indicatie voor antistolling. De bevalling en het kraambed verliepen ongecompliceerd.
Conclusie
Atriumfibrilleren de novo in de zwangerschap is zeldzaam, maar kan uitgelokt worden door zwangerschapsgerelateerde cardiovasculaire veranderingen. Metoprolol en digoxine zijn de veiligste middelen voor respectievelijk frequentiecontrole en ritmecontrole.
Digoxine is frequentie-controle
Beste collegae,
Ik heb jullie artikel met interesse gelezen. Helaas is er een onjuistheid in de kernpunten geslopen. Er wordt vermeld dat metoprolol en digoxine de veiligste middelen zijn voor respectievelijk frequentie- en ritmecontrole. Digoxine wordt echter niet toegediend ter ritmecontrole, maar als frequentiecontrole (zie ook de esc richtlijn atriumfibrilleren op www.escardio.org).
Het is een hartglycoside met positief inotrope en negatief chronotrope en dromotrope eigenschappen met als gevolg een versterking van de werking van de nervus vagus op het hart (zie ook het farmacotherapeurisch kompas). Zodoende is het een geschikt middel voor frequentiecontrole en kan het ook veilig toegediend worden bij AF wat langer dan 48 uur bestaat (zonder toegekomen risico op TIA/CVA door cerebrale embolisatie ten gevolge van conversie naar sinusritme). Digoxine mag in die gevallen dan ook volgens de nhg- standaard door de huisarts voorgeschreven met als doel om de hartslag te vertragen.
Farmacotherapeutisch kompas - digoxine
NHG-richtlijn atriumfibrilleren.
2020 ESC guidelines for the diagnosis and management of atrial fibrillation