Op een warme zomeravond eind juni zitten 50 medisch specialisten in een zaal van het Isala Ziekenhuis. Ze hebben de bijeenkomst georganiseerd uit ongenoegen. Ze turven en meten al een jaar of vier van alles voor het behalen van de ‘accreditatie’. Ze zijn er te veel tijd aan kwijt en ze zien er het nut niet van in. Niet alleen in Zwolle roept de accreditatie van het ziekenhuis veel weerstand op: uit een enquête van het NTvG en NRC over ziekenhuisaccreditaties rijst het beeld van ‘een frustrerend, duur en tijdrovend bureaucratisch circus’.
Accreditatie – het is een verschijnsel dat de hele zorg al jaren in zijn greep houdt. Huisartsenpraktijken, verpleeghuizen, laboratoria, alle onderdelen van de zorg worden aan accreditatie onderworpen, maar nergens is het zulke ‘big business’ als in de ziekenhuissector. Van de 70 ziekenhuisorganisaties in Nederland zijn er 64 door de twee grootste spelers geaccrediteerd: 53 door het Nederlands Instituut voor Accreditatie in de Zorg (NIAZ) en 11 door de Joint Commission International (JCI).
JCI is internationaal het grootste accreditatieorgaan en werd opgericht in 1994, als internationale tak van de Amerikaanse ‘Joint Commission on Accreditation of Hospitals’. Het AMC was in 2012 het eerste Nederlandse ziekenhuis dat door JCI geaccrediteerd werd. Het NIAZ werd in 1998 opgericht door de zorgsector zelf en maakt gebruik van een oorspronkelijk Canadees accreditatieprogramma. De externe toetsing vindt bij NIAZ plaats door auditoren die zelf in de zorg actief waren. De vraag naar ziekenhuisaccreditatie kwam op…
Artikelinformatie
Reacties