Zorgvuldige handelwijze bij een conflict over zinvol handelen bij een pasgeborene met ernstige cerebrale beschadiging

- In a newborn female infant, it was concluded that severe perinatal asphyxia had caused such extensive cerebral damage that further medical treatment was useless. Based on their religious beliefs, the parents disagreed, despite the fact that the requested second opinions supported the conclusion of the medical staff. Since the parents persisted, a period of inurement was agreed upon during which reanimation would be performed if necessary. After several months, there was no change in the attitude of the parents towards the policy not to reanimate, even though it was clear that there was no improvement whatsoever in the patient’s neurological status, while everyone agreed that she showed signs of increased suffering. The decision regarding the determination of a situation in which further medical treatment was useless was re-evaluated carefully. In a legal procedure started by the parents, the judge supported the decision of the attending physicians. In order to prevent the parents from taking their child home, in which case a situation could arise in which she would be deprived of adequate sedation or analgesia, which the attending physicians were obliged to provide, the Dutch Child Protection Council was consulted and the parents were deprived of their parental authority. Ultimately, the patient died suddenly due to respiratory and circulatory arrest without another situation in which reanimation might have been indicated.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2690-3

Samenvatting

Bij een pasgeboren meisje met ernstige perinatale asfyxie concludeerde men dat er dermate veel cerebrale schade was ontstaan dat sprake was van medisch zinloos handelen. Op basis van hun geloofsovertuiging waren de ouders het hier niet mee eens. Er werden tweede meningen gevraagd, die medisch zinloos handelen bevestigden. Desondanks konden de ouders hier niet mee instemmen en werd een periode van gewenning overeengekomen, waarin zo nodig wel gereanimeerd zou worden. Na enkele maanden bleek er geen verandering in de houding van de ouders ten opzichte van een niet-reanimeerbeleid. Wel was duidelijk dat er geen enkele verbetering in de neurologische situatie van patiënte ontstond, terwijl zij naar ieders oordeel meer ging lijden. De besluitvorming rondom het vaststellen van een situatie met medisch zinloos handelen werd zorgvuldig opnieuw geëvalueerd. In een door de ouders aangespannen kort geding steunde de rechter de beslissing van de behandelend artsen. Om te voorkomen dat de ouders patiënte mee naar huis zouden nemen, waar zich een situatie kon voordoen waarin zij verstoken bleef van uit medisch oogpunt adequate sedatie of pijnstilling, waartoe de behandelend artsen verplicht zijn, werd in overleg met de Raad voor de Kinderbescherming een ontzetting uit de ouderlijke macht verkregen. Uiteindelijk overleed patiënte vrij plotseling door cardiorespiratoire stilstand zonder dat zich nog een situatie met reanimeren voordeed.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2690-3