Inleiding
De kennis van fysiologie, anatomie en pathologie van het ruggemerg stond aan het begin van de vorige eeuw nog in de kinderschoenen. Binnen de fysiologie was het vitalisme (de leer dat er een besturend levensbeginsel is dat niet fysisch-chemisch verklaard kan worden) op zijn retour en de experimentele methode had nog onvoldoende gegevens opgeleverd voor een goed begrip van de functies van het ruggemerg. Pas vanaf 1821 ontstonden nieuwe en werkbare inzichten. Vooral de geschriften van François Magendie (1783-1855), Charles Bell (1774-1842) en Charles Edouard Brown-Séquard (1817-1894) droegen bij aan de basis van onze hedendaagse kennis omtrent functies en organisatie van de medulla spinalis.1 Maar ook kennis van de pathologie van het ruggemerg was begin vorige eeuw grotendeels afwezig, onder meer doordat bij secties het ruggemergskanaal zelden geopend werd. En indien het geopend werd, raakte de medulla spinalis snel beschadigd, wat het verkrijgen van inzicht in de pathologische…
Artikelinformatie
Reacties