In de negentiende eeuw werden onder één diagnose ziektebeelden beschreven, die wij nu als afzonderlijke vormen opvatten. Als voorbeeld van het ontstaan van een nieuwe ziekte zullen hier enkele toenmalige opvattingen besproken worden over de ‘progressieve spieratrofie’. In de tweede helft van de negentiende eeuw werd veel gediscussieerd over een neurogene of een myogene genese van dit ziektebeeld. Deze discussie werd minder relevant nadat de spinale spieratrofie (Duchenne-Aran), de ziekte van Duchenne, de bulbaire paralyse (Duchenne) en de amyotrofe laterale sclerose (Charcot) als zelfstandige ziekten opgevat werden.
De beginperiode (tot 1847)
In de eerste helft van de negentiende eeuw werden de verlammingen geclassificeerd naar het aangetaste lichaamsdeel: algehele paralyse, hemiplegie, paraplegie, gekruiste paralyse en ‘circumscripte’ paralyse.1 ‘Circumscripte’ verlammingen kwamen voor in larynx, tong, oogleden en schouderspieren. Voordat Duchenne, Aran en Cruveilhier de ‘atrophie musculaire progressive’ als zelfstandig ziektebeeld beschreven, waren er vermoedelijk al enkele ziektegeschiedenissen gepubliceerd van de progressieve…
Artikelinformatie
Reacties