Dames en Heren,
In de 17e eeuw werd door Sir Francis Glisson een ziektebeeld beschreven waaraan later de namen ‘rachitis’ en ‘osteomalacie’ zouden worden verbonden. In de 19e eeuw ontstond in de Engelse grote steden als gevolg van toenemende luchtverontreiniging door steenkoolgebruik, waardoor de ultraviolette straling van de zon werd tegengehouden, een epidemie van rachitis (Engelse ziekte). Na de ontdekking van vitamine D en het heilzame effect van zonlicht en levertraan is de ziekte geleidelijk zeldzamer geworden.1 De laatste jaren wordt het ziektebeeld echter weer vaker gezien: rachitis bij buitenlandse en strikt veganistisch gevoede kinderen, en osteomalacie bij ouderen in verzorgings- en verpleeghuizen en bij immigranten.1-5
Rachitis en osteomalacie hebben een identieke achtergrond, namelijk een gebrek aan mineralisatie van het nieuwgevormde bot (osteoïd). Bij zeer jonge kinderen treedt een vertraagde dentitie op en er doen zich groeistoornissen bij hen voor met bijvoorbeeld ernstige vervorming van de epifysaire schijven…
Reacties