Zidovudinetherapie bij 141 patiënten met symptomen van HIV-infectie; een multi-centra-onderzoek

– We describe the results of treatment with zidovudine in 141 symptomatic HIV positive patients, 119 of whom had AIDS. Total mortality was 30 over a mean observation period of 45 weeks after the start of the treatment. This is much lower than the mortality among AIDS patients in the pre-zidovudine period. During the first 2 months the feeling of wellbeing and the body weight increased, but after 4 months these effects declined. Two months after start of therapy the number of new opportunistic infections declined, but it increased thereafter. Side effects were frequent: after 7 months zidovudine had to be reduced or even stopped in 43 of the patients mostly because of anaemia andor leukopenia. After 6-7 months 45 of all patients had been given packed cels transfusions with a mean of 16 units.

In general tolerability of zidovudine was better in patients with a higher number of circulating CD4-positive cells at the start. These results confirm that the effect of zidovudine in symptomatic HIV infected patients is favourable but only of limited duration.

Samenvatting

Wij beschrijven de resultaten van de behandeling met zidovudine bij 141 patiënten met symptomen van HIV-infectie, van wie bij 119 de diagnose AIDS gesteld was. De sterfte bedroeg 30 over een periode van gemiddeld 45 weken sinds begonnen was met zidovudine. Vergeleken met de sterfte bij AIDS-patiënten in de periode vóór de introductie van zidovudine is dit een sterke daling. Het subjectieve welbevinden en het lichaamsgewicht namen duidelijk toe in de eerste periode, maar na 4 maanden bleken beide weer af te nemen. Vanaf 2 maanden na het begin van de behandeling nam het aantal nieuwe infecties af, om weer te stijgen na 4 maanden. Bijwerkingen kwamen frequent voor: na 7 maanden was bij 43 van de patiënten de dosering teruggebracht wegens vooral hematologische bijwerkingen (anemie of leukopenie). Na 6-7 maanden had 45 van de patiënten gemiddeld 16 units packed cells gekregen.

In het algemeen werd zidovudine het best verdragen door patiënten die bij aanvang het hoogste aantal CD4-positieve cellen in het perifere bloed hadden. Deze resultaten bevestigen een gunstig effect van zidovudine bij patiënten met een symptomatische HIV-infectie, zij het dat dit effect van beperkte duur is.

Artikelinformatie

Aanvaard op

6 november 1989

21 januari 1990

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 1990;134:120-4

Vakgebied

Microbiologie

Interne vakken

Geneesmiddelen

Auteursinformatie

Academisch Medisch Centrum, afd. Interne Ziekten, Meibergdreef 9, 1105 AZ Amsterdam.

Dr.S.A.Danner en P.Reiss, internisten; R.Perenboom, medisch student.

Academisch Ziekenhuis, Leiden.

J.W.van 't Wout, internist.

Contact dr.S.A.Danner

Verantwoording

Namens de Werkgroep AIDS Behandeling Nederland, waaruit aan dit onderzoek verder deelnamen: J.M.A.Lange, J.K.M.Eeftinck Schattenkerk (Academisch Medisch Centrum, Amsterdam); mw.M.G.van de Berg-Wolf, L.Buijs, H.W.Reesink, J.H.ten Veen (Vereeniging voor Ziekenverpleging Prinsengracht, Amsterdam); H.M.Weigel (Onze Lieve Vrouwe Gasthuis, Amsterdam); P.L.Meenhorst (Slotervaart Ziekenhuis, Amsterdam); R.W.ten Kate (Academisch Ziekenhuis der Vrije Universiteit, Amsterdam); H.G.Sprenger (Academisch Ziekenhuis, Groningen); J.L.C.Borleffs (Academisch Ziekenhuis, Utrecht); K-H Brandt (Ziekenhuis Rijnstate-G.Z., Arnhem); A.F.M.Stalenhoef (Sint-Radboudziekenhuis, Nijmegen); R.H.Kauffmann (Ziekenhuis Leyenburg, 's-Gravenhage); I. van der Ende, J.Stibbe (Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Dijkzigt, Rotterdam); A.J.Spijker (St.Laurentiusziekenhuis, Roermond).