Recentelijk werd een meta-analyse verricht bij patiënten die vitamine K-antagonisten (VKA) gebruiken naar de effectiviteit en veiligheid van het zelf meten van de ‘international normalized ratio’ (INR) en naar zelfmanagement van de dosering van de orale antistolling, in vergelijking met de conventionele behandeling.1 De uitkomst van deze studie, onlangs tevens beschreven in het Tijdschrift,2 is dat zelfmanagement leidt tot een afname van trombo-embolische complicaties en mortaliteit, bij een gelijkblijvende frequentie van ernstige bloedingscomplicaties.
Bij deze studieresultaten stelde ik me de volgende 2 vragen: (a) is ook in de Nederlandse situatie zelfmanagement beter en verdient dat de voorkeur boven de reguliere behandeling? En (b) is het nog wel de moeite waard om zelfmanagement van VKA te stimuleren, aangezien naar verwachting binnenkort zogenaamde ‘nieuwe’ antistollingsmiddelen, zoals de directe trombineremmer dabigatran en de factor Xa-remmer rivaroxaban, voor de indicaties atriumfibrilleren en behandeling van veneuze trombo-embolieën geregistreerd en geïntroduceerd zullen worden?
Reacties