Wie schrijft die blijft of toch maar even niet?

Ons Tijdschrift bestaat bij de gratie van diegenen die manuscripten voor ons schrijven. Deze auteurs schrijven over ervaringen in hun praktijk, over wat ze bezighoudt, over een bijzondere waarneming en vaak ook over hun onderzoek. Waarom doen auteurs dit?

Laten we beginnen met het altruïstische antwoord op de vraag. Door te schrijven dragen zij in belangrijke mate bij aan de verspreiding van medische kennis. Dat is belangrijk omdat kennis over de ziekten en hun behandeling steeds vernieuwd wordt: wat we gisteren in de facultaire schoolbanken hebben geleerd, is vandaag alweer verouderd. Dan de andere kant van de medaille: wie schrijft die blijft. Als je een artikel publiceert in het Tijdschrift is dat een zekere vorm van erkenning. Je vakgenoten hebben je de maat genomen en door publicatie ben je toch een beetje geslaagd voor je examen. Dat is plezierig en helpt ook wel bij het uitstippelen van je loopbaan. Als auteur heb je met een artikel iets unieks laten zien. Als hoofdredactie zien we echter soms ook minder fraaie kanten van het auteurschap. Recent werd ons een leuke beschrijving toegezonden. Zoals vaak wordt deze dan voorgelegd aan de sectieredacteur, die een of twee deskundigen in de arm neemt. Wat bleek nu: het verhaal van deze patiënt was al eerder gepubliceerd in een Engelstalig vakblad. Niet alleen dat, de naam van een van de oorspronkelijke auteurs was bij de nieuwe versie weggelaten. De auteurs waren dit ‘vergeten’ bij het insturen van het manuscript. Hier past de opgeheven vinger. Tweemaal hetzelfde publiceren mag en kan niet; dat is gewoon een kwestie van vervuiling van de literatuur. Het schuiven met auteurs is ook kwalijk: was de auteur die er nu niet bijstond niet geïnformeerd? Of was hij of zij het niet eens met deze gang van zaken? Ten slotte: bij een dubbelpublicatie moeten auteurs altijd toestemming hebben van de redactie van het tijdschrift waarin het oorspronkelijke stuk is gepubliceerd. Bij de meeste tijdschriften draag je als auteur immers het copyright over. Ook dat was hier niet gebeurd.

Als hoofdredactie vinden we deze gang van zaken ongewenst. De auteurs komen op de zwarte lijst: zij mogen 1 jaar niet publiceren in ons Tijdschrift. Onze auteursinstructies zijn erg duidelijk: bij indienen verklaren de auteurs dat een vergelijkbaar manuscript niet elders aangeboden of gepubliceerd is. Een wetenschappelijk manuscript is een bijzonder stuk werk. Dubbelpubliceren mag, maar dan wel volgens de juiste regels. Als auteurs een loopje nemen met de waarheid – ook al is het uit naïviteit – is het einde zoek.