Weesgeneesmiddelen zijn geneesmiddelen die bedoeld zijn voor de behandeling van een zeldzame ziekte. Een ziekte wordt zeldzaam genoemd als deze bij 5 of minder patiënten per 10.000 EU-inwoners voorkomt. De Europese Unie heeft geprobeerd de ontwikkeling van weesgeneesmiddelen te stimuleren, met een aantal ongewenste neveneffecten.
Samenvatting
De Europese Verordening inzake weesgeneesmiddelen die in 2000 in werking is getreden, stimuleert de ontwikkeling van geneesmiddelen voor zeldzame ziekten. Het aantal in Europa geregistreerde weesgeneesmiddelen is toegenomen van 8 in 2000 tot 169 in 2019, waarvan 38% in Nederland beschikbaar is. De kosten van weesgeneesmiddelen stijgen in Nederland jaarlijks met 9% en bedragen inmiddels €272 miljoen per jaar. Voor duizenden zeldzame ziekten is echter nog geen effectief geneesmiddel. De Verordening was bedoeld voor nieuwe weesgeneesmiddelen, maar bedrijven gebruiken deze ook voor ‘repurposing’ van oude middelen, waarvoor zij ook 10 jaar marktexclusiviteit in de EU krijgen. Daardoor kunnen bedrijven exorbitant hoge prijzen vragen. Het oneigenlijk gebruik van de wetgeving heeft geleid tot bezorgdheid bij patiënten, artsen, en zorgverzekeraars. De Raad voor Volksgezondheid en Samenleving en leden van de Tweede Kamer hebben voorstellen gedaan om hoge geneesmiddelenprijzen aan te pakken. Voormalig minister Bruins drong bij de EU aan op wetswijziging. De ‘pharmaceutical incentive review’ van de EU biedt de mogelijkheid de huidige regels te herzien.
Reacties