Overlijden tijdens of na een operatie door een bijnierschorsinsufficiëntie – dat is het schrikbeeld voor patiënten die glucocorticoïden gebruiken. En dit is doorgaans reden om deze patiënten perioperatief extra glucocorticoïden voor te schrijven. Dit beleid heeft een historische achtergrond.
Begin jaren 50, vlak na de revolutionaire ontwikkeling van cortison, werd melding gemaakt van 2 jongvolwassen patiënten die enkele maanden cortison gebruikten en die overleden kort na een orthopedische operatie. Beide patiënten hadden het gebruik van cortison gestaakt in de dagen vóór de ingreep. Post mortem waren er bij beiden tekenen van een bijnierschorsinsufficiëntie. Hierna volgden aanbevelingen om patiënten die chronisch met orale glucocorticoïden worden behandeld een glucocorticoïdstressschema te geven.1 Maar welke patiënt perioperatief behandeld moet worden en welke glucocorticoïddosering hij of zij moet krijgen, is al decennia onderwerp van discussie.
Elders in dit nummer staat een beschrijving van het onderzoek van Lamore et al. dat een duidelijke illustratie is…
Reacties