Wanneer de behandeling van kinderen met astma faalt: eerst op zoek naar een verklaring alvorens meer medicatie voor te schrijven

Klinische praktijk
T.W. de Vries
E.J. Duiverman
B.L. Rottier
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:161-4
Abstract

Dames en Heren,

Het stellen van de diagnose ‘astma’, of juist het verwerpen ervan, berust grotendeels op gegevens die worden verkregen bij anamnese en lichamelijk onderzoek. In de richtlijn omtrent het behandelen van kinderen met astma wordt dit nadrukkelijk gesteld.1 Piepen is hierbij een kernsymptoom; kinderen die alleen hoesten, maar nooit piepen of aanvalsgewijs benauwd zijn, hebben waarschijnlijk geen astma. Naar de aan- of afwezigheid van piepen dient dan ook gevraagd te worden.2

Niet alleen bij het stellen van de diagnose is de anamnese van groot belang, ook bij de langdurende begeleiding van kinderen met deze chronische aandoening is het, indien de klachten verergeren, de kunst de goede vragen te stellen. De neiging kan bestaan, wanneer er meer klachten gemeld worden, de dosis inhalatiecorticosteroïden (ICS) te verhogen of andere middelen aan de medicatie toe te voegen. Vaak echter is er een onderliggende oorzaak, die met een adequate anamnese…

Auteursinformatie

Medisch Centrum Leeuwarden, afd. Kindergeneeskunde, Postbus 888, 8901 BR Leeuwarden.

Hr.T.W.de Vries, kinderarts.

Academisch Ziekenhuis, Beatrix Kinderkliniek, Groningen.

Hr.prof.dr.E.J.Duiverman en hr.B.L.Rottier, kinderartsen-pulmonologen.

Contact hr.T.W.de Vries (tjalling.de.vries@znb.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties