Zie ook de artikelen op bl. 265, 267 en 283.
Inleiding
Diabetes mellitus ontstaat door een gebrek aan insuline die wel of niet gepaard kan gaan met een weerstand tegen de insulinewerking. De rationele behandeling bestaat dan ook uit toediening van insuline al of niet in combinatie met maatregelen om de weerstand tegen de insulinewerking te verminderen. Eén van de gevolgen van insulinegebrek of onvoldoende uitgeoefende werking is een te hoog bloedglucosegehalte. Als dit hoge bloedglucosegehalte optreedt, veroorzaakt het op korte termijn polyurie, vermoeidheid, verhoogde kans op infecties en in combinatie met andere metabole gevolgen van absoluut insulinetekort: keto-acidose. Een laag bloedsuikergehalte bij toediening van te veel insuline geeft neuroglukopenie en acute verschijnselen door contraregulerende hormonen. Men neemt aan dat een langdurig hoog bloedsuikergehalte verantwoordelijk is voor beschadiging van een aantal vitale weefsels en organen.1 Deze beschadigingen kennen wij klinisch als de lange-termijn-complicaties van diabetes mellitus. Zolang de…
Artikelinformatie
Reacties