Verstrekking van taxoïden in 1996: ongelijkheid van zorg

To inventory the utilization of taxoids in 1996.

Methods

A survey was conducted in february 1997 among the medical heads of 130 Dutch hospitals. The questions about the use of taxoids (paclitaxel and docetaxel) in 1996 concerned indications, numbers of patients treated, the funding and possible financial restrictions on the treatment. Three weeks after the mailing of the questionnaire, a reminder was sent to hospitals that had not responded. The data from 120 hospitals where oncological care was administered were analysed.

Results

Of the 120 hospitals, 111 (92.5) returned the questionnaire, from 114 locations. Twelve locations reported not having used taxoids, four of them partly for financial reasons. Taxoids had been used at 102 locations: at the expense of the hospital budget at 101 locations, and exclusively at the expense of sickness insurers at one location. At 27 locations, paclitaxel and docetaxel had also been issued in the context of trials, and at 7 locations also via special agreements with the insurers and (or) at the expense of the patient himself. Fifty-three of the 102 taxoid using hospitals had a financial upper limit or a maximum number of patients to be treated.

Eighteen of the 102 locations where paclitaxel or docetaxel was issued reported that for financial reasons not all patients eligible for taxoids had been given these drugs. The indications varied from one hospital to another: 67 locations used them for first-phase treatment of patients with ovarian carcinoma, 96 locations for second-phase treatment of patients with ovarian carcinoma and at 91 locations, patients with mammary carcinoma were given taxoids when anthracyclines were no longer indicated.

Conclusion

Hospitals in 1996 varied greatly with regard to issuing of taxoids. This diversity in part had financial causes. Restrictions on the issuing of taxoids for financial reasons lead to unequal access to care.

Samenvatting

Doel

Inventarisatie van de verstrekking van taxoïden in 1996.

Methoden

Een enquête werd in februari 1997 gehouden onder de medisch directeuren van 130 Nederlandse ziekenhuizen. De vragen over het gebruik van taxoïden (paclitaxel en docetaxel) in 1996 betroffen indicatiestellingen, het aantal behandelde patiënten, de financiering en de eventuele financiële begrenzingen aan de behandeling. Drie weken na het versturen van de vragenlijst werd een herinnering verstuurd naar de ziekenhuizen die nog niet gereageerd hadden. De gegevens uit de 120 ziekenhuizen waar oncologische zorg werd verstrekt, werden geanalyseerd.

Resultaten

Van de 120 ziekenhuizen stuurden 111 (92,5) de vragenlijst terug, vanaf 114 locaties. Op 12 locaties gaf men aan geen taxoïden te hebben verstrekt, in 4 hiervan mede om financiële redenen. Op 102 locaties waren taxoïden verstrekt: op 101 locaties ten laste van het ziekenhuisbudget, op 1 locatie alleen op kosten van ziektekostenverzekeraars. Op 27 locaties waren paclitaxel en docetaxel tevens in onderzoeksverband verstrekt en op 7 locaties tevens door middel van speciale afspraken met ziektekostenverzekeraars en (of) op kosten van de patiënt zelf. In 53 van de 102 taxoïdenverstrekkende ziekenhuizen was er een financiële bovengrens of een maximum aan het aantal te behandelen patiënten.

Van de 102 locaties waar men paclitaxel of docetaxel verstrekte, gaven 18 aan dat uit financiële overwegingen niet alle patiënten die voor taxoïden in aanmerking kwamen behandeld waren met taxoïden. De indicatiestelling verschilde per ziekenhuis; op 67 locaties ging het om eerstefasebehandeling van patiënten met ovariumcarcinoom, op 96 locaties van tweedefasebehandeling van patiënten met ovariumcarcinoom en op 91 locaties werden patiënten behandeld met mammacarcinoom wanneer antracyclinen niet meer geïndiceerd waren.

Conclusie

Tussen de ziekenhuizen bestonden in 1996 grote verschillen wat betreft de verstrekking van taxoïden. Deze diversiteit is gedeeltelijk vanuit financiële motieven te verklaren. Beperkingen in de verstrekking van taxoïden op grond van overwegingen van financiële aard duiden op een ongelijke toegankelijkheid van zorg.