Verbetering van glykemische regulering zonder exogeen insuline bij 40% van slecht ingestelde patiënten met diabetes mellitus type 2; een onderzoek in 18 huisartspraktijken

To determine the possibility of improving glycaemic control in poorly regulated patients with type 2 diabetes mellitus (DM 2) through maximization of oral medication by the general practitioner followed by education and instruction in self-regulation by the diabetes nurse, as required.

Design

Explorative, descriptive, prospective cohort study.

Method

24 general practitioners selected all known patients with DM 2 and poor glycaemic control (HbA_1c value ≥ 8 and/or fasting blood glucose > 8 mmol/l), and maximized oral blood glucose lowering drugs if possible. When the HbA_1c level remained ≥ 8, patients were referred to the diabetes nurse.

Results

In a population of 735 patients with DM 2 treated by the general practitioner, 146 patients were poorly regulated. Out of 112 patients with sub-maximal therapy, 50 achieved an HbA_1c < 8 after adjustment of oral therapy. Of the 60 poorly regulated patients on maximum therapy, 39 were referred to the diabetes nurse. Nine of these patients subsequently achieved an HbA_1c level < 8.

Conclusion

In 40 (50+9/146) of the poorly regulated patients with DM 2, improvement of glycaemic control could be achieved through optimization of oral therapy by the general practitioner and diabetes nurse, without exogen administered insulin.

Samenvatting

Doel

Bepalen van de mogelijkheid om glykemische regulering bij patiënten met een slecht ingestelde diabetes mellitus type 2 (DM 2) te verbeteren door maximalisering van de orale medicamenteuze therapie door de huisarts en vervolgens zo nodig educatie en aanleren van zelfcontrole door een diabetesverpleegkundige.

Opzet

Explorerend, beschrijvend; prospectief cohortonderzoek.

Methode

24 huisartsen selecteerden alle bekende patiënten met DM 2 en een slechte glykemische instelling (HbA_1c-percentage ≥ 8 en/of nuchter bloedglucose > 8 mmol/l) en maximaliseerden zo mogelijk de orale medicatie. Bij een blijvende HbA_1c-waarde ≥ 8 vond verwijzing naar de diabetesverpleegkundige plaats.

Resultaten

In een populatie van 735 door de huisarts behandelde patiënten met DM 2 bleken 146 patiënten slecht ingesteld. Van de 112 patiënten met nog submaximale therapie bereikten 50 een HbA_1c-waarde < 8 na verhoging van de orale medicatie. Van de 60 patiënten die ondanks maximaal haalbare orale medicatie slecht waren ingesteld, werden 39 naar de diabetesverpleegkundige verwezen. Bij 9 van hen werd alsnog een HbA_1c-waarde < 8 bereikt.

Conclusie

Bij 40 ((50 + 9)/146) van de slecht ingestelde patiënten met DM 2 verbeterde de glykemische regulering door optimalisering van de orale therapie door huisarts en diabetesverpleegkundige, zonder exogeen toegediend insuline.