Van gen naar ziekte; ongeconjugeerde hyperbilirubinemie: het syndroom van Gilbert en van Crigler-Najjar type I en II

Klinische praktijk
J.P.H. Drenth
W.H.M. Peters
J.B.M.J. Jansen
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2002;146:1488-90
Abstract

Inleiding

de ziekten

Het syndroom van Gilbert

In 1901 beschreven Gilbert en Lereboullet voor het eerst een syndroom met een geringe ongeconjugeerde hyperbilirubinemie en intermitterende geelzucht.1 De geelzucht werd niet verklaard door een onderliggende leverziekte en ook werd hemolyse als oorzaak van de gestegen bilirubineconcentratie uitgesloten. Later werd dit syndroom naar de ontdekker vernoemd.2

Bij de meeste patiënten met het syndroom van Gilbert is de verhoogde ongeconjugeerde bilirubineconcentratie een toevalsbevinding bij oriënterend laboratoriumonderzoek. Normaal is de plasmaconcentratie van de ongeconjugeerde bilirubine minder dan 12 ?mol/l, maar bij patiënten met het syndroom van Gilbert ligt deze tussen 17 en 85 ?mol/l. De overige levertests, bijvoorbeeld voor alanineaminotransferase (ALAT) en aspartaataminotransferase (ASAT), geven doorgaans normale waarden en ook zijn er geen aanwijzingen voor cholestase. Voorts zijn er geen histologische leverafwijkingen. Bij zo'n 30 van de patiënten zijn de intermitterend geelverkleurde sclerae het enige symptoom van de ziekte. Patiënten kunnen zich…

Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum St Radboud, afd. Maag-, Darm- en Leverziekten, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

Dr.J.P.H.Drenth, internist; dr.W.H.M.Peters, biochemicus; prof.dr. J.B.M.J.Jansen, maag-, darm- en leverarts.

Contact dr.J.P.H.Drenth (joostphdrenth@cs.com)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties