Samenvatting
- 95% van alle urotheelcelcarcinomen ontstaan in de blaas en 5% in de hoge urinewegen. Dat maakt urotheelcelcarcinoom van de hoge urinewegen betrekkelijk zeldzaam, met een incidentie van 2,1-2,4 per 100.000 personen per jaar.
- De diagnose wordt gesteld op basis van beeldvormend onderzoek, endoscopie, urinecytologie en histologie.
- Voor de keuze van de behandeling en de follow-up van hoge-urinewegtumoren is een histopathologische diagnose essentieel, omdat zowel het tumorstadium als de tumorgraad belangrijke prognostische factoren zijn.
- Radicale nefro-ureterectomie is de standaardbehandeling, maar heeft direct gevolg voor de nierfunctie. Daarom ondergaan steeds meer patiënten met laag-risicotumoren niersparende chirurgie, zodat de nierfunctie behouden blijft. Na niersparende chirurgie is intensieve follow-up van de ipsilaterale hoge urinewegen essentieel, omdat de recidiefvrije 5-jaarsoverleving 17-63% bedraagt.
- De huidige diagnostische middelen hebben hun beperkingen. De focus van het onderzoek ligt op dit moment op het verbeteren van de diagnostiek, om een betere individuele behandeling te kunnen aanbieden.
Artikelinformatie
Aanvaard op
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2014;158:A7347
Vakgebied
Reacties