Tumorcontrole bij patiënten met klinisch niet-gemetastaseerd prostaatcarcinoom, behandeld met radicale prostatectomie: een prospectief onderzoek

To investigate the results regarding progression and survival in patients with clinically non-metastasized prostatic carcinoma treated by radical prostatectomy.

Design

Prospective, descriptive.

Setting

Department of Urology, University Hospital Rotterdam-Dijkzigt, Rotterdam, the Netherlands.

Methods

Data on clinical and biochemical progression of the tumour and on the (prostate cancer-specific) survival were collected regarding 273 patients treated between January 1977 and December 1994 by radical prostatectomy for clinically non-metastasized prostatic carcinoma. Progression and survival after 5, 10 and 15 years were calculated using the Kaplan-Meier method and the Cox proportional hazards model. The prognostic significance for progression and survival of pathological variables in the radical prostatectomy specimina (tumour size, regional lymph node metastases, vascular invasion, perineural invasion, seminal vesicle invasion, positive lateral resection margins, positive apical resection margins, capsule perforation, degree of malignancy) was determined by univariate and multivariate analysis.

Results

The calculated cumulative proportions for clinical progression after 5, 10, and 15 years were 27, 53 and 63, respectively. For local recurrence these numbers were: 11, 24 and 24, for distant metastases: 21, 41 and 53, for biochemical progression (only determined after 5 years): 52. The overall survival rates after 5, 10, and 15 years were 82, 63 and 55, for cancer-specific survival these numbers were 92, 82 and 82. All pathological variables evaluated were statistically significant prognostic factors; the main ones were: vascular invasion (relative risk (RR): 2.5), capsular perforation (RR: 2.5), poorly differentiated carcinoma (RR: 1.8) and positive lateral resection margins (RR: 1.6).

Conclusion

Radical prostatectomy gave good results as regards progression and survival in patients with clinically non-metastasized prostatic cancer.

Samenvatting

Doel

Onderzoeken van de uitkomsten ten aanzien van progressie en overleving van patiënten met klinisch niet-gemetastaseerd prostaatcarcinoom, behandeld met radicale prostatectomie.

Opzet

Prospectief, beschrijvend.

Plaats

Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Dijkzigt, afdeling Urologie, Rotterdam.

Methode

Van de 273 patiënten die tussen januari 1977 en december 1994 een radicale prostatectomie ondergingen in verband met klinisch niet-gemetastaseerd prostaatcarcinoom, werden gegevens verzameld over de klinische en biochemische progressie van de tumor en de (prostaatkankerspecifieke) overleving. De progressie en overleving na 5, 10 en 15 jaar werden berekend met behulp van de Kaplan-Meier-methode en het ‘proportional hazards’-model van Cox. Van pathologische variabelen met betrekking tot het radicale-prostatectomiepreparaat (tumorgrootte, regionale lymfkliermetastasen, vasculaire invasie, perineurale invasie, zaadblaasinvasie, positieve laterale en apicale snijvlakken, kapselperforatie, maligniteitsgraad) werd de prognostische betekenis voor progressie en overleving bepaald door uni- en multivariate analyse.

Resultaten

De berekende cumulatieve percentages voor klinische progressie na 5, 10 en 15 jaar waren respectievelijk 27, 53 en 63. Voor lokaal recidief waren deze percentages 11, 24 en 24 en voor metastasen op afstand 21, 41 en 53; voor biochemische progressie (alleen na 5 jaar) bedroeg het percentage 52. De overleving na 5, 10 en 15 jaar was respectievelijk 82, 63 en 55 en de prostaatkankerspecifieke overleving 92, 82 en 82. Alle onderzochte pathologische variabelen waren van prognostisch belang. De belangrijkste waren: vasculaire invasie (relatief risico (RR): 2,5), kapselperforatie (RR: 2,5), slecht gedifferentieerde tumor (RR: 1,8) en positieve laterale snijvlakken (RR: 1,6).