Het is verheugend dat de redactie van het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde in een themanummer aandacht wil besteden aan de traumatologie. Immers, de zorg voor de traumapatiënt in Nederland anno 1994 is nog steeds een ondergeschoven kind, een sluitpost op de begroting van de gezondheidszorg in het algemeen en op de ziekenhuisbudgetten in het bijzonder. De situatie is zorgelijk: recente proefschriften hebben aangetoond dat de traumazorg zowel extra- als intramuraal aan verbetering toe is.1-3
De voormalige staatssecretaris van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur (WVC) was van mening dat voor een optimale opvang van (ernstige) traumapatiënten in Nederland eigenlijk niet veel meer nodig is dan een goede afstemming tussen de verschillende geledingen, zoals de extra- en de intramurale zorg en de nazorg, en dan met regionale afspraken over de zorgverlening.4 Aan de uitvoerige adviezen over de hoognodige verbetering van de traumazorg, tot stand gekomen op verzoek van datzelfde ministerie, door…
Artikelinformatie
Reacties