Toediening van ß-blokkers bij chronisch hartfalen

- Chronic heart failure is an increasing cause of hospital admission in the Netherlands and Belgium. Despite numerous medical treatment modalities, the mortality remains high.

- Recent placebo-controlled randomized studies suggest that the addition of β-blockers in stabilized, optimally pretreated patients with chronic heart failure using angiotensin converting enzym (ACE) inhibitors, diuretics and digitalis, is accompanied by an additional absolute decrease in mortality by about 5 and a relative decrease in mortality by about 35. Also the number hospitalization frequency decreases.

- Initially, the beneficial effects of β-blockers on symptoms are only minor or absent. During the initiation period some clinical deterioration may occur which has to be treated accordingly; these patients are, however, difficult to identify.

- Initiation has to be done using low doses and should be restricted to stabilized, optimally treated patients. Doses should only be increased every 2 to 4 weeks until target doses are reached.

- These findings must not be extrapolated automatically to all cases of heart failure, since patients in the trials may differ considerably from those encountered in general practice.

Samenvatting

- Hartfalen is een steeds frequentere oorzaak van ziekenhuisopname op cardiologische afdelingen in Nederland en België. Ondanks talrijke medicamenteuze behandelingsvormen blijft de sterfte hoog.

- Recent placebogecontroleerd gerandomiseerd onderzoek bij patiënten met stabiel chronisch hartfalen die werden behandeld met angiotensine-converterendenzym(ACE)-remmers, diuretica en digitalis toont een absolutesterftereductie van circa 5 en een relatievesterftereductie van circa 35 wanneer β-blokkers aan de behandeling worden toegevoegd. Ook het aantal ziekenhuisopnamen daalt.

- Op korte termijn zijn gunstige effecten van β-blokkers voor de symptomen van hartfalen gering tot afwezig. In de initiële fase is zelfs een tijdelijke klinische verslechtering mogelijk, die op gepaste wijze moet worden behandeld; de patiënten bij wie dit gebeurt, zijn vooraf moeilijk te identificeren.

- Het starten van β-blokkers gebeurt met een lage dosis en alleen bij gestabiliseerde, vooraf optimaal behandelde patiënten. Het verhogen van de dosering dient slechts om de 2 tot 4 weken te gebeuren.

- Het is zaak de gunstige bevindingen niet automatisch te extrapoleren naar alle patiënten met hartfalen, omdat de onderzochte populaties in de onderzoeken aanzienlijk verschillen van die in de algemene praktijk.