Toch kleiner na inhalatieglucocorticoïden

Als in de nieuwsrubriek een artikel besproken wordt, zelfs als het in de NEJM heeft gestaan, dan verdient het aanbeveling om OOK de al bestaande literatuur over dit onderwerp mee te nemen in het formuleren van een conclusie, en niet alleen af te gaan op het artikel zelf. De zorg over eventuele effecten van inhalatiesteroiden op de groei bestaat al jaren.  De nu gepubliceerde studie in de NEJM heeft als voordeel dat het een grote RCT betreft (de CAMP studie). Althans, een RCT die verricht is toen de kinderen 5-12 jaar oud waren. Gedurende 4-6 jaar kregen de kinderen budesonide, nedocromil of placebo. Tijdens de studie was dus de lengte in de budesonidegroep 1,1 cm kleiner dan in de twee andere groepen; dat verschil bleef bestaan. We weten weinig tot niets over de verdere behandeling van deze kinderen, noch voor, noch na de trial. In de studie bleef de dosis inhalatiesteroiden constant, terwijl in de praktijk de dosis afgebouwd wordt als het astma stabiel is. In CAMP kregen veel kinderen orale prednisolonkuren; de kans is aanzienlijk dat dat ook voor en na de studie gebeurde. In ons land zijn frequente prednisolonkuren meestal gelukkig niet nodig: bij goede therapietrouw en follow-up krijgen de meeste kinderen met astma nauwelijks kuren prednisolon.

Verscheidene Westeuropese follow-up studies van cohorten kinderen tot aan de volwassen leeftijd hebben laten zien dat de volwassen eindlengte van deze kinderen uiteindelijk normaal is. Dat is ook de boodschap die Nederlandse kinderartsen uitstralen naar ouders van kinderen met astma. Daar verandert wat mij betreft ook na deze nieuwe studie niets aan. Want het kan heel goed een effect zijn wat alleen in de Amerikaanse setting van veel prednisolonkuren wordt gevonden. En tenslotte: zelfs als inhalatiesteroiden de volwassen eindlengte met één cm reduceren, dan nog wegen de voordelen van deze behandeling op tegen dit mogelijke nadeel.

Paul Brand, kinderarts, Isala-klinieken, Zwolle