artikel
Vorige week was ik met een groep van 30 artsen op een mindfulness-congres in een Zwitsers chalet. Nogal decadent, maar ook het meest zinvolle congres waar ik tot nu toe ben geweest. Het congres kwam precies op tijd, want de groep was nogal on-mindful geworden. De dag voor vertrek ontstond in de app-groep namelijk een discussie over wat te doen bij klachten of positieve zelftesten in een geïsoleerde hut op een berg in Zwitserland.
Daar werd ik heel zenuwachtig van. Er zijn namelijk zoveel variabelen, opties, richtlijnen, instanties, meningen en deskundigen op lokaal, nationaal en internationaal niveau dat het niet meer te overzien is. Uiteindelijk zijn daardoor ook alle opvattingen over hoe we het moeten aanpakken invoelbaar, maar incompatibel. Zowel ‘helemaal niet testen en maar kijken wat er gebeurt’ als ‘dagelijkse PCR’s in het dorp beneden en bij positief resultaat verbanning of strenge isolatie op de kamer’ zijn verdedigbaar met een beroep op allerlei autoriteiten en praktische haalbaarheid. En er is natuurlijk niemand aanwezig die daar een finaal oordeel over kan vellen. Jaap van Dissel was niet mee. Uiteindelijk heeft de organisatie in grote wijsheid de discussie cryptisch kortgesloten met de opmerking ‘Spreken is zilver, zwijgen is goud’, wat voor iedereen een voelbare opluchting was.
‘Jaap van Dissel was helaas niet mee op ons congres’
Dit kun je doen in omikrontijden en in alfa- en deltatijden was de afweging mogelijk anders geweest, maar ik haal deze anekdote aan in het kader van een onderzoek naar het bron- en contactonderzoek van de GGD ten tijde van de alfavariant (D6469). Uit dit onderzoek blijkt dat leefregels en thuisisolatie tot veel verwarring leidden en allerminst goed zijn uitgevoerd. Als 30 dokters al niet kunnen uitvogelen hoe ze daarmee moeten omgaan, dan mag het niemand verbazen dat in de gezinnen van gewone Nederlanders behoorlijk veel onduidelijkheid, en waarschijnlijk ruzie, is geweest over de te nemen maatregelen.
Ook slecht uitgevoerde quarantainemaatregelen kunnen een positief effect hebben op de verspreiding van een virus. Daar gaat deze studie niet over. De studie maakt wel aannemelijk dat de instructies voor gewone burgers in ieder geval ten dele tegenstrijdig of verwarrend waren en regelmatig praktisch onuitvoerbaar. Dat is een probleem op zich, maar ook slecht voor het imago van de GGD en de wetenschap.
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Zitten, houding en rugpijn
Ja, de medische wereld ligt rond corona lang niet altijd en zeker niet snel op een lijn in communicatie naar de gewone mens. Het kan nog erger met onvermogen helder en duidelijk te zijn naar de gewone Nederlander: We zien al een paar decennia een oplopende pandemie, ook bij ons, van ellende van het steun- en bewegingsapparaat, die zich al stevig onder de jeugd uitbreidt met o.a. ongezonde houdingen met hernia's bij kinderen, sterk vergrote blessurekansen, groteske uitval bij rekruten, oplopende problemen bij zwangeren: een heel breed beeld, waarin ook andere orgaansystemen t.g.v. de hypokinesie en de sedentaire leefstijl worden meegesleept (vlg RIVM) naar "ongezondheid". Maar onze Gezondheidsraad heeft nu een door de minister (alsnog) gevraagde uitbreiding van de Beweegrichtlijn, nu voor de 0-4 jarigen, afgegeven om haar wijsheid aan het volk te tonen. Vanuit de biomedische kennis hoe het mis kan lopen met de ontwikkeling van het steun-en bewegingsapparaat (de klassieke orthopedie/ biomechanica/ (heil)gymnastiek) bekeken is dit product biomedisch onwetenschappelijk, maatschappelijk onbruikbaar en kan de professional die zich met opvoeden en gezondheid van kinderen bezighoudt nergens vinden wat er nu PRECIES gedaan of niet gedaan moet worden. Dit valt op een paar gemeenstraten na niet aan ouders uit te leggen! Ze hadden het beter bij de oma's , die dit hygienedenken nog op de Huishoudschool met de paplepel ingegoten kregen, kunnen vragen i.p.v. oorzaak-gevolg kennis missende epidemiologische studies van elders te gaan opzoeken. Ook al komen die van de WHO. Zelf denken, als je gezond verstand kunt inzetten! Een zin had kunnen volstaan: "Gij zult uw kinderen nooit hinderen in hun bewegingsdrang en hun natuurlijke ontwikkelingsprocessen". Heel benieuwd hoe minister Connie Helder de Kamerleden, die deze uitbreiding afdwongen, gaat beantwoorden. Tenminste als Kamerleden zelf de ernst van deze stille pandemie als veroorzaker van schade aan de economie ( socio-economic burden of diseases) en het zoekraken van medische kennis hierover kunnen inschatten.