Strenge tuchtrechtelijke maatregelen in de zaak-Millecam: belangrijke jurisprudentie voor het aanscherpen van de gedragsregels door de wetenschappelijke verenigingen en de KNMG

- The popular 45-year-old Dutch actress Sylvia Millecam died in August 2001 from untreated advanced breast cancer. She refused standard medical treatment and sought solace in many alternative healers, including three medical physicians. The Dutch Healthcare Inspection accused the three physicians of malpractice and asked the Medical Disciplinary Tribunal to pass judgment. In April 2006 one physician was struck from the physician register and the other two were suspended for 1 year and 6 months, respectively. These unusually severe measures were based mainly on the fact that they had neglected professional standards as defined by specialty boards, they had presented themselves as professional physicians and they had not tried hard enough to convince Millecam of the need for standard treatment. The Tribunal did not accept the strong desire of the patient to undergo only alternative treatment as a defence. Notably, the judgment of the Tribunal seems to be more severe than the present bylaws of medical-scientific bodies and the Dutch Medical Association (KNMG), which are apparently too lenient regarding the use of alternative treatments by their members.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:1847-51

Samenvatting

In augustus 2001 overleed de 45-jarige populaire comédienne Sylvia Millecam aan de gevolgen van een voortgeschreden en onbehandeld mammacarcinoom. Zij weigerde reguliere medische behandeling en zocht haar toevlucht bij diverse alternatieve behandelaars, onder wie drie artsen. De Inspectie voor de Gezondheidszorg beschuldigde de drie artsen van tekortschieten in de zorg en vroeg het regionaal tuchtcollege om een oordeel. In april 2006 werd een van de artsen uit het artsenregister geschrapt en werden de twee andere artsen voor repectievelijk 6 en 12 maanden geschorst. Deze ongebruikelijk strenge straffen waren vooral gebaseerd op veronachtzaming van de professionele standaarden zoals die zijn opgesteld door de beroepsverenigingen, op het feit dat de artsen nadrukkelijk als arts waren opgetreden en op het feit dat zij onvoldoende hadden gepoogd Millecam te overtuigen van de noodzaak van reguliere behandeling. De sterke wens van de patiënt om alternatieve behandeling te ondergaan, werd door het tuchtcollege niet als argument geaccepteerd. Het is opvallend dat het tuchtcollege nu strenger lijkt op te treden dan de huidige gedragsregels van de medisch-wetenschappelijke verenigingen en de KNMG vereisen. Deze laten kennelijk op dit moment te veel ruimte voor alternatieve geneeskunde, uitgevoerd door hun leden.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:1847-51