Sterke stijging van de detectiefrequentie van prostaatkanker in Nederland gedurende de periode 1990-1996

To study the variation of the number of histologically detected adenocarcinomas of the prostate in the Netherlands during the period 1990-1996.

Design

Retrospective.

Setting

National study.

Method

Use was made of data from the National Automated Morbid-Anatomical Record Department (PALGA), Utrecht. The following data were established for each year of the study period: the total number of histological examinations of the prostate, the number of men involved (often several histological examinations of the prostate of the same man in the same year), how often adenocarcinoma was diagnosed by these examinations and how many men were involved, as well as the age of all carcinoma patients. These data were compared with those concerning variation and incidence of cancer of the prostate obtained from the Netherlands Cancer Registration and the Central Statistics Office.

Results

In 7 years a total of 205,525 histological examinations of the prostate were performed in 179,298 men; the diagnosis ‘adenocarcinoma of the prostate’ was made 52,964 times in 44,182 men. The number of tissue examinations with the diagnosis ‘carcinoma of the prostate’ increased by 63 (from 5,596 to 9,146), the number of men in whom this diagnosis was made increased by 62 (from 4,710 to 7,614). The relative frequency of prostate carcinoma in relation to all examinations of the prostate increased in 6 years (1991-1996) from 22 to 28. In that period, the (uncorrected) incidence increased by 50, while mortality corrected for age remained the same.

Conclusion

Of the marked increase of the number of detected cases of carcinoma of the prostate in the study period, only a small part could be attributed to demographic changes. Since autopsies have shown that there exists a large ‘stock’ of subclinical carcinomas, most of the growth can probably be explained by the more intensive diagnostics with prostate-specific antigen and transrectal ultrasonography.

Samenvatting

Doel

Onderzoeken van het verloop van het aantal histologisch gedetecteerde adenocarcinomen van de prostaat in Nederland gedurende de periode 1990-1996.

Opzet

Retrospectief.

Plaats

Landelijk onderzoek.

Methode

Met behulp van gegevens van het Pathologisch Anatomisch Landelijk Geautomatiseerd Archief (PALGA), Utrecht, werd voor de onderzoeksperiode per jaar vastgesteld: het totale aantal histologische onderzoeken van de prostaat, het aantal mannen bij wie dat gebeurde (per jaar vaak meerdere histologische onderzoeken van de prostaat bij dezelfde man), hoe vaak daarin adenocarcinoom werd aangetroffen en om hoeveel mannen het daarbij ging en van alle carcinoompatiënten werd de leeftijd vastgesteld. Deze gegevens werden vergeleken met die over het beloop en de incidentie van prostaatkanker verkregen bij de Nederlandse Kankerregistratie en het Centraal Bureau voor de Statistiek.

Resultaten

In 7 jaar werden in totaal 205.525 histologische onderzoeken van de prostaat verricht bij 179.298 mannen; 52.964 maal werd de diagnose ‘adenocarcinoom van de prostaat’ gesteld bij 44.182 mannen. Het aantal weefselonderzoeken met de diagnose ‘prostaatcarcinoom’ steeg met 63 (van 5596 naar 9146), het aantal mannen bij wie deze diagnose werd gesteld met 62 (van 4710 naar 7614). De relatieve frequentie van prostaatcarcinoom ten opzichte van alle onderzoeken van de prostaat steeg in 6 jaar tijd (1991-1996) van 22 naar 28. In die periode steeg de (bruto) incidentie met 50, terwijl de voor leeftijdsopbouw gecorrigeerde sterfte gelijk bleef.

Conclusie

De sterke toename van het aantal gedetecteerde gevallen van prostaatcarcinoom in het onderzochte tijdvak was maar voor een klein deel te verklaren door demografische veranderingen. Aangezien uit obducties is gebleken dat er een grote ‘voorraad’ subklinische carcinomen bestaat, is het aannemelijk dat het grootste deel van deze aanwas verklaard kan worden door intensievere diagnostiek met prostaatspecifiek antigeen en transrectale echografie.