Onze kennis over de effectiviteit van medicijnen om het risico op cardiovasculaire aandoeningen gunstig te beïnvloeden is het afgelopen decennium door publicatie van een stortvloed aan klinische onderzoeken sterk toegenomen. De trend van de laatste jaren is dat de indicatiegebieden voor diverse medicijnen zijn toegenomen. Zo wordt geadviseerd met antihypertensiva te starten bij steeds lagere bloeddrukwaarden en acetylsalicylzuur al te geven bij een matig verhoogd cardiovasculair risico. De geschiedenis van de hydroxy-methylglutaryl-coënzym-A-reductaseremmers, kortweg ‘statinen’ genoemd, laat zich op dezelfde wijze samenvatten: statinen werden in de jaren tachtig van de vorige eeuw geintroduceerd voor behandeling van dyslipidemie, maar het indicatiegebied heeft zich inmiddels uitgebreid: ze worden standaard gebruikt voor secundaire preventie na een myocardinfarct en recenter voor primaire preventie bij hoogrisicopatiënten.1 2
Een onderbelicht aspect van behandeling met statinen is de optimale dosering. De eerste onderzoeken werden uitgevoerd met vaste doseringen, bijvoorbeeld simvastatine 40 mg of pravastatine 40 mg. Nadat…
Reacties