Zie ook de artikelen op bl. 1732 en 1736.
De naam ‘spina bifida’ - letterlijk: gespleten doornuitsteeksel - is eigenlijk een eufemisme. In werkelijkheid duidt de term op een segmentaal defect, meestal lumbosacraal gelegen, in de ontwikkeling van de neurale plaat tot neurale buis. De sluiting van de neurale buis vindt in de eerste 4 weken van de zwangerschap plaats. Het kind dat na een voldragen zwangerschap met spina bifida geboren wordt, is in de meeste gevallen ernstig gehandicapt en heeft zelfs bij inzet van alle therapeutische middelen een sterk verkorte levensduur.1 De verschijnselen bestaan uit verlammingen aan de onderste ledematen, incontinentie van blaas en rectum, meestal hydrocefalus en vaak een kyfotische rugafwijking. Velen zijn rolstoelgebonden. Alhoewel kinderen met spina bifida een normale intelligentie kunnen hebben, is dit bij de meesten niet het geval en bij hen leidt de verstandelijke achterstand tot een verdere beperking van de keuzevrijheid…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties