In de huidige NGH-standaard ‘Diabetes mellitus type 2’ is metformine de eerste medicamenteuze stap in de behandeling van diabetes mellitus type 2.1 Bij onvoldoende resultaten bestaan de vervolgstappen uit het toevoegen van een sulfonylureumderivaat en, uiteindelijk, het starten van behandeling met insuline.
Een tweetal recente meta-analyses trekken de gunstige effecten van metformine als mono- en combinatietherapie op harde uitkomstmaten in twijfel. Achtereenvolgens zullen we deze analyses kort bespreken en in het licht van andere bekende literatuur plaatsen, om zodoende de vraag te beantwoorden: is het tijd om de visie op metformine als behandeling van eerste keus te veranderen?
Vraagtekens bij effectiviteit metformine in 2 meta-analyses
In april 2012 verscheen de eerste meta-analyse naar de effecten van het toevoegen van metformine aan insulinetherapie vergeleken met insulinemonotherapie bij diabetes mellitus type 2.2 In deze analyse bij 2117 patiënten gaf combinatietherapie een significante reductie van de gewichtstoename, de HbA1c-waarde en de…
Reacties